Αποχαιρετισμός στο καλοκαίρι με ένα κύμα

Λίγο χρυσάφι και λίγο ασήμι, λίγο ροζ και λίγο μαβί, λίγο θάλασσα και λίγο σύννεφα.
Έρημη παραλία, ένας γλάρος και ένας σκύλος χαιρετιούνται από μακριά.
Ένα κοχύλι και ένα πράσινογυαλί, ένα ξανθο κοριτσάκι που ψάχνει βότσαλα..
Ένα κύμα μου άλλαξε τη ζωή αυτό το καλοκαίρι. Ένα γιγάντιο κύμα που η θέα του με έκανε να τρέμω…υψώθηκε σαν πολυκατοικία και με σκίασε!
Σπάνιο συναίσθημα: Γέλιο από δέος! Γέλιο από γνήσιο φόβο…
Ένα θηριώδες κύμα, αφρίζων δράκοντας, αποφασισμένο …με πέταξε βίαια, μπλέχτηκα στις δείνες του και με κουτρουβάλησε, μπουρδουκλώθηκα ανάμεσα στις πέτρες και τα βότσαλα, κανένας έλεγχος, καμιά υποψία ελέγχου, τα πόδια μου ήταν πάνω και το κεφάλι δε θυμάμαι…
τότε ένιωσα σπίτι μου
Τότε ένιωσα οικεία… όταν έχασα τον έλεγχο σε εκείνο το σαρωτικό κύμα…
με έχασα και με βρήκα…
Τα άλλα κεφάλια που βγήκαν από αυτό το κύμα είχαν το ίδιο χαμένο βλέμμα… φόβος και έκσταση.

Σκέψεις καλοκαιρινής νύχτας

Άγια έμπνευση

Έβγα πάλι, χωρίς να το σκεφτείς πολύ

Έτσι ανέμελα όπως ξέρεις.

Όπως εσύ μόνο ξέρεις..

Ξεπήδα από μέσα μου σαν αυγουστιάτικο φεγγάρι

Σαν τιγράκι και σαν μωράκι καμηλοπάρδαλη

Αλήθεια οι καμηλοπάρδαλες πώς είναι νεογέννητες? Υπάρχει κίνδυνος για το έμβρυο να δεθεί κόμπος ο λαιμίκος του?

Οι πρωινές ώρες 3 - 5 - κατά τις οποίες οι περισσότεροι άνθρωποι κοιμούνται, είναι σημαντικό να πούμε πως δεν έχουν συνέχεια με τη ροή της πρηγούμενης και της επόμενης μέρας... ναι συμβαίνει αυτό και το κατάλαβα τις τελευταίες μέρες που πέφτω για ύπνο πολύ νωρίς (π.χ. 8 το απόγευμα) και ξυπνάω μεταμεσονύκτιες ώρες έχοντας χορτάσει λίγο ύπνο... ειδικά αν ακούς μουσική είναι λίγο περίεργο.. σήμερα ή μάλλον τώρα για παράδειγμα, ξύπνησα στις 3 και 20, και πλησιάζει 5, ουδεμία σχέση και συνέχεια με τα υπόλοιπα σημεία και τη ροή της υπόλοιπης μέρας, σκέψεις περίεργες και ανακόλουθες και από θέμα ηχητικού υλικού? αν δε βάλεις μια μουσικούλα, κινδυνεύεις να πλακωθείς από την εκωφαντική ησυχία...

Μερικών ανθρώπων η ομιλία μοιάζει πολύ με συνεχές πόρδισμα... συνήθως οι ένρινοι..

"Τελικά έπειτα από πολυετείς έρευνας οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι αυτό που όλοι συχνά χαρακτηρίζουμε ως «σοφία στο βλέμμα» ενός ώριμου ανθρώπου δεν είναι τόσο σοφία όσο επίγνωση ενός συγκεκριμένου «ποσού» γνώσης, αξιολογημένης ως αρκετά σημαντικής από το άτομο σε συνδυασμό με χρόνιο τρίψιμο των ματιών."

Μια τέτοια χαζή ανακοίνωση που δεν είναι παρά ένα προιον της αϋπνίας μου, θα μπορούσε να είναι μια πραγματική πανεπιστημιακή έρευνα και αυτό με στεναχωρεί ως μέλος της ανθρωπότητας αυτού του αιώνα.

Σε έχω δει

Σε σκέφτομαι και οι μέρες περνούν,
περνούν και εσύ δεν είσαι εδώ
από την άκρη του δρόμου κοιτάζω μην έρθεις
αλλά δεν έρχεσαι
ξέρω πως δεν είσαι εδώ αλλά ποτέ δεν ξέρεις,
ποτέ δεν ήξερα ότι μια μέρα δεν θα ξέρω που είσαι
σε έχω δει με έναν τρόπο που κανείς δεν θα μπορέσει
και νιώθω περήφανα γι αυτό
αλλά μοιάζει με μια τέχνη που δεν χρειάζεται πια

Σου στέλνω μια ευχή με ένα μυγάκι

Σου στέλνω μια ευχή με ένα μυγάκι ^
και ένα φιλί με ένα κουνούπι '
Μην ξεχάσεις το εμείς μας
Εγώ δεν το ξεχνώ κι ας υψώνεται ο πονοκέφαλός μου σαν κάστρο στο κεφάλι μου #
#@*Ο φονοκέφαλός μου χώθηκε σαν άστρο στο κεφάλι μου *#
Κομήτης σημαίνει αστέρι με μαλλιά *---
Ο κόσμος αυτός είναι πιο όμορφος μέσα από τα μαλλιά σου
Ντο μι σολ σι }
αυτός ο κόσμος είναι πιο όμορφος χωρίς πονοκέφαλο

Ένα ποίημα που γράφτηκε Σεπτέμβρη πρέπει να διαβαστεί Ιούνη

Τα μάτια του σοφού μωρού με έκριναν
έβλεπα τον εαυτό μου, μια ξερόμπαλα που τη φυσάει ο αέρας στην έρημο
έψαχνα τη μουσική ακολουθώντας κάτι ανεμοδαρμένες νότες
και ο ουρανός καφέ
τον προτιμούσα ασημένιο ή έστω γκρι
Προτιμούσα να ξεπλένει το σωμα μου ο θαλασσινός αρμυρός αέρας και ένα σκυλί να έτρεχε δίπλα μου
και η έρημος να ήταν απλά η άμμος της θάλασσας, προσμένοντας κύματα
Να κολυμπούσα νύχτα και να έσκιζα το μαύρο μετάξι.
Τώρα, στεγνοί άνθρωποι με καρό πουκάμισα και καρό μάτια έρχονται και κάθονται δίπλα μου, αμίλητοι, σηκώνονται φεύγουν, τετράγωνες μαμάδες με ανέκφραστα παιδιά, κάθονται, σηκώνονται φεύγουν.
Τώρα πρέπει να μαζέψω τα αχτένιστα μαλλιά μου που απλώνονται σε όλο το οπτικό μου πεδίο, να μαζέψω από πάνω τους όλα τα όνειρα, τα χάρτινα σπιτάκια, τα καλειδοσκόπια και τα ψέυτικα χνουδωτά ποντίκια.
Η καρδιά μου δεν απαντάει στις επίμονες ερωτήσεις μου
Θα περιμένω

Talking 'bout my generation

Η οργή μας είναι μια πατάτα που παραψήθηκε
Ο θυμός μας είναι ένα σάντουιτς που μούχλιασε
Τα πόδια μας δεν κλωτσάνε πια και τα χέρια μας απλά πατάνε κουμπιά
Τα κεφάλια μας πατηκώθηκαν από τις σάπιες λέξεις
Δεν έμεινε τίποτα από αυτή τη γενιά, παρά ένα πλαδαρό λίπος που μοιάζει με ζελέ
Φοβάται, τείνει προς την ακινησία και αν το κουνήσεις τρέμει
Κάντε τίποτα, όχι πόλεμο, ούτε έρωτα
κάντε απλά τη δουλειά σας

Τη στιγμή που ερωτεύτηκες

Ξέρεις, υπάρχει μια στιγμή
που ο χρόνος κολλάει στο σιρόπι της και χάνει το βήμα του
όλα τα μετά επιστρέφουν σε αυτή
μια στιγμή που το βλέμα αγκιστρώνεται
το θυμάσαι
τη στιγμή που ερωτεύτηκες,
την ένιωσες
γροθιά από λεμονανθούς
μην ανησυχείς για την εικόνα
ένας παράξενος άνεμος από το πουθενά
θα φύσηξει, φύσηξε τα μαλλιά σας και γίνατε η ίδια η άνοιξη
μια στιγμή που ο ήλιος σας ορίζει με τις πιο κόκκινες ακτίνες
το φεγγάρι σας ζωγραφίζει όπως ποτέ ξανά
όχι μην σκέφτεσαι γιατι,
το ξέρεις γιατί το ένιωσες κι εσύ
την ίδια στιγμή που σε ερωτεύτηκε

Ανακοίνωση

Πατρίδα είναι η παιδική ηλικία.

Νάνι

Ανακοίνωση

Τα φυστίκια είναι στο ίδιο πιάτο με τα φουντούκια και οι φόβοι είναι στο ίδιο πιάτο με τη φαντασία.Μπορείς να διαλέξεις τι θα φας.

Επέστρεφε

Ανακοίνωση

Σήμερα ξύπνησα και το σώμα μου ήταν σύννεφα μώβ και άσπρα στρωμένα πάνω σε σκούρο ουρανό με αστέρια.

Beautiful

Ποιος θα μπορούσε να αντιπαθήσει έναν άνθρωπο σε κολυμβητήριο;

     Ποιος θα μπορούσε να αντιπαθήσει έναν άνθρωπο σε κολυμβητήριο; Όλοι μοιάζουν μεταξύ τους και θυμίζουν μωρά, με τα σκουφάκια τους, τα σοβαρά μαγιώ και τα γυαλάκια τους. Μπαίνουν με ιερότητα στο χώρο. Απόλυτα μυημένοι στη σύμβαση, τοποθετούν στην άκρη την πετσέτα τους για να πλατσουρίσουν στη γιγάντια κολυμπήθρα. Μερικοί φορούν μεγάλα βατραχοπέδιλα και μεταμορφώνοναι σε παράξενα αμφίβια.

     Γαλάζιο φως και τα σώματα αιωρούνται στο νερό. Γίνονται δισδιάτατα, σεξουαλικά ουδέτερα, με μεταβαλόμενο σχήμα. Πηγαινοέρχονται όπως ένα ζώο τριγυρνάει με ένα σκοπό που του υπαγορεύει το ένστικτό του.

     Ξέρουν, τεντώνουν ανέκφραστοι τα χέρια τους, χτυπούν τα πόδια ρυθμικά εκτοπίζοντας μαγικό χαρούμενο σμήνος από μπουρμπουλήθρες, το νερό μπαίνει στη μύτη τους και βήχουν. Κάποιοι δοκιμάζουν βουτιές, μια γυναίκα πέφτει με την κοιλιά, το νερό έσπασε.

lovely

είμαστε

-Μαμά που είμαστε;
-Είμαστε παντού σε όλους τους ανθρώπους και σε όλα τα πράγματα. Μοιράζουμε τον εαυτό μας σαν τράπουλα και τον μαζεύουμε από χιλιάδες διαφορετικά πράγματα σαν εργάτριες μέλισσες, αδιάκοπα. Αυτό το μοίρασμα και το μάζεμα μας κάνει χίλια κομμάτια και ένα μοναδικό ταυτόχρονα περιέργως. Κι αυτό είναι το θαύμα του μοντάζ. Ο κάθε ένας μας μοιάζει με ένα διαφορετικό μοντάζ του ίδιου φιλμ.

Πώς να σχεδιάσετε ένα τυχαίο ταξίδι

Υλικά:

Χάρτης
Ένα αυτοκινητάκι-μινιατούρα
Ένα ζάρι
Μαρκαδόροι
Μαντήλι

Οδηγίες
Απλώνετε το χάρτη σε ένα τραπέζι.
Τοποθετείτε το αυτοκινητάκι – μινιατούρα στο σημείο που βρίσκεστε τώρα, πάνω στο χάρτη.
Ρίχνετε το ζάρι και εύχεστε να τύχει το 6 γιατί τόσες θα είναι και οι στάσεις που θα κάνετε.
Δένετε τα μάτια σας με το μαντήλι προσεκτικά, σιγουρεύοντας ότι δε βλέπετε και με το δάχτυλό του αριστερού χεριού σας δείχνετε ένα τυχαίο σημείο.
Με το δεξί χέρι απομακρύνετε το μαντήλι.
Σχεδιάζετε με τους μαρκαδόρους τη διαδρομή από το σημείο αφετηρίας μέχρι το νέο σημείο, και μετά την πραγματοποιείτε.

Ποιός είναι ο μέσος άνθρωπος;

The shadow of your smile when you are gone

Σήμερα μελαγχολώ

Σήμερα μελαγχολώ. Σήμερα κάνω ένα λάθος και μετά το ξανακάνω. Σκοντάφτω και παραπατώ. Σήμερα τα τραγούδια θα είναι ουσάκ και φάλτσα. Δεν θα ακούσω τίποτα που να έχει τα χρώματά ή το χαμόγελο σου. Είχα μια μπουρμπουλήθρα και έπαιζα μαζί της γελώντας με τους ιριδισμούς, μα όταν την άγγιξα έσπασε και εξαφανίστηκε τόσο απότομα που μοιάζει να μην υπήρξε ποτέ.