Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

Έλξη



Πλέι  πάτησες;

   Μου είχες πει πως καταλαβαίνεις ότι κάτι είναι αληθινά όμορφο όταν σε κάνει να επιστρέφεις ξανά και ξανά σ' αυτό. Και έτσι καταλαβαίνω τώρα ότι η αληθινή ομορφιά σου περισσεύει. Όπως κι αυτή η ικανότητα σου να επιβάλεις στο περιβάλλον την ευδαιμονία. Να γκρεμίζεις του καθενός τα τείχη αφήνοντας τους μόνο το αληθινό χαμόγελο τους. Στο αναγνωρίζω. Αν δε σου κάνει κόπο μάλιστα σε χειροτονώ πρέσβη της καλής διάθεσης σε αυτή τη ζωή γιατί το φως που εκπέμπουν τα μάτια σου είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να σε περικυκλώνουν με βλέμματα ευγνωμοσύνης, χωρίς οι ίδιοι να το περιμένουν από το εαυτό τους. Ευχαριστώ λες αυθόρμητα σε εκείνον που χωρίς να σε αγγίξει, μπορεί να λειάνει την τραχιά ψυχή σου. 


Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...