Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Αφιερώνω τη σημερινή μέρα

Αφιερώνω τη σημερινή ημέρα στην προσπάθεια των ανθρώπων σις πλατείες και μακάρι η δύναμή τους να ξεπλύνει τη λέρα που έχουμε γεμίσει τόσον καιρό όπως αυτό το σαρωτικό κύμα.
Εύχομαι να πάνε όλα καλα.

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

The Bigger Bang Theory

Έρευνα από το πανεπιστήμιο του Γουϊμπάμπουε έδειξε ότι το Big Bang ήταν πολύ μικρότερο σε σχέση με το Bigger Bang που προηγήθηκε κάποια υπερτρισεκατομύρια έτη πριν και το όποίο είναι επίσης μινιατούρα σε σχέση με το ακόμα πιο φαντασμαγορικό και υπερτεράστιο Biggest Bang και που έγινε ακόμα περισσότερα τρισεκατομμυριώδη έτη πριν. Υπάρχει δε η υπόθεση ότι μάλλον τα big bangs είναι τόσα πολλά που είναι δύσκολο να μετρηθούν εφόσον τα μέσα που έχουμε δεν φτάνουν για να μετρήσουν πόσο υπερβολικά πολλά ήταν.
Σύμφωνα με μια ακόμα θεωρία του αστειευόμενου - αλλά και όχι - καθηγητή Γουιμπάμπα, τα Big Bangs δεν είναι παρά μια ενοχλητική, ηχηρή και -ας μην κρυβόμαστε - 
κάπως βρωμερή συνήθεια του σύμπαντος και ότι μάλλον θα έπρεπε να ονομάζονται Big Farts.

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Θεϊκή Ανάμνηση



Ζωή μου σε ευχαριστώ Θεέ μου
για εκείνες τις ζεστές μέρες τις μοναχικές
κι εκείνες τις σιωπηλές νύχτες που είχαν γεμίσει με την παρουσία σου.
Σε ακούσα στο τριζόνι,
Σε ένιωσα στη βροχή πάνω στα βλέφαρά μου.
Σε είδα στα μάτια μιας γιαγιάς στο λεωφορείο
Σε μύρισα στο παχουλό τριαντάφυλλο
κι αμέσως έφτασες στην καρδιά μου.
Άπλωσες σαν δροσερό νερό
Αιωρήθηκα στον λουλουδιαστό αέρα που ανέπνεα.
Άερας όλο αγάπη.
Σαν το πιο αγαπημένο γατάκι
Σαν όλα τα ζωάκια μαζί, τα αγαπούλια,
Με ανάπνεες και γινόμουν και εγώ ένα σκουπιδάκι ανάμεσα στα τόσα που σέρνεις και χορεύεις.
Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από αυτό τον όμορφο χορό
Μόνο σε αυτή την παράταξη θα 'θελα να ανήκω
Στην παράταξη των ανθρώπων που αφήνονται να τους χορέψεις χωρίς φόβο.
'Ελα και ξαναέλα.

Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

Όλη η αλήθεια για αυτούς που "μας κυβερνάνε"

Είναι τηλεκατευθυνόμενα, ελαττωματικά ανδροειδή με ληγμένη εγγύηση.

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Στη θάλασσα

    Είμαι σε μια παραλία με γιγάντια κύματα, απ' αυτά που λατρεύω. Κοιτώντας γύρω μου βλέπω ανάμεσα στον κόσμο μόνο δύο άτομα με τα οποία θα μπορούσα να επικοινωνήσω ουσιαστικά και η ηλικία τους είναι κάτω των 10. Το ένα παιδί μαζεύει πετρούλες με τις ώρες και τις πετάει στο κύμα σαν να είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο (και πολύ πιθανό να είναι). Το ύφος του έχει τη σοβαρότητα που θα συνόδευε ένα επιστημονικό πείραμα. Το άλλο παιδί παλεύει με τα κύματα εδώ και ένα 3ωρο. Ακούραστο, λούζεται στους αφρούς ξανά και ξανά και ξανά. Η θάλασσα το χτυπάει στοργικά σαν χταπόδι και το ξαναμαζεύει και αυτό μοιάζει να νοιώθει μεγάλη ασφάλεια σ' αυτόν τον αγώνα επιβίωσης.
    Το κύμα σκάει σαν κινούμενο τριόροφο, το παιδάκι χάνεται στα θολωμένα νερά και εγώ περνάω ευχάριστα έτσι  την ώρα μου με πολύ σασπένς και τρώγοντας σπόρια, περιμένοντας κάθε φορά να δω αν θα τα κατφέρει. Κι αυτό μετά από λίγο ξεπροβάλλει με τα μουσκεμένα αχυρένια μαλλιά του και τα κατακόκκινα μάτια του και δηλώνει "τέλειο" και τότε ανακουφίζομαι που την έβγαλε πάλι καθαρή.
   Τελικά πάλεψα κι εγώ με τα κύματα. Μέσα στη θάλασσα ήμασταν περίπου 10 άτομα (συν το παιδάκι), όχι παραπάνω, κάποιοι άνηκαν στην ίδια παρέα αλλά το κύμα μας ανακάτευε και μας έφτυνε αδιακρίτως. Μερικοί τολμηροί βουτούσαν μέσα στον αφρό του κύματος την ώρα που ερχόταν καταπάνω τους γρυλίζοντας, ενώ εγώ, λίγο πιο μέσα το άρπαζα πριν αφρίσει, σκαλώνοντας στην κορυφή του, πάνω στην πλάτη του θηρίου. Ήταν σαν να πετάς. Κάποιες στιγμές ανέβαινα τόσο ψηλά που έβλεπα τα κεφαλάκια των αλλών σαν cornflakes σε μπολ.

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Starry

Γλυκό αστεράκι ήσουν μέσα στην καρδιά μου
μικρό φωτάκι έβγαζες και σπίθες..
μικρό φωτάκι μες στο βράδυ με κρατούσες
κοιμόσουν ήσυχα σαν κουρασμένος γάτος
το μέτωπο ζαρώνεις και με βλέπεις
μου λες για ανθρώπους και για χώρες και ιστορίες
μα στο μυαλό μου μια σκέψη μόνο υπάρχει:

Γιατί είναι πάντα τόσο όμορφος θεέ μου;
κι από πού φτάνει αυτό το φως που τον φωτίζει;
κάνει το μάτια του να αστράφτουν σαν λιμνούλες
και τα μαλλιά του σαν λιβάδια του Αυγούστου..
Τώρα οι εικόνες σου αποσύρονται μια μια
σαν μπαλαρίνες που τελειώσαν το χορό τους
ευγενικά υποκλίνονται και σβήνουν
τώρα τον ψάχνω στ’άδεια πρόσωπα του κόσμου

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...