Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

Lasting


Φωτοβολίδα μη μαραθείς. Το χαμόγελό σου πόσο θα αντέξει να δω;
Ο χρόνος με κοιτάει μέσα από τη μάσκα της ηλεκτροκόλλησης.
Με σμιλέυει και οι σπίθες που βγαίνουν από το σώμα μου είναι τα αστέρια μιας μόνο νύχτας μέσα στις εκατομμύριες.
Ας είναι.
Υπάρχει ένα σημείο στο χάρτη που με περιέχει αιώνια.
Κάτω από το πεύκο το αγαπημένο, δίπλα στη θάλασσα.

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...