Πέμπτη 28 Απριλίου 2016
Παρασκευή 15 Απριλίου 2016
Που είναι η ψυχή σου;
Φαίνεται στο τέλος της μέρας πως κάπου την έχασες
Στην αρχή την είχες, ήταν εκεί
Την ξόδεψες μάλλον απλόχερα στο παραμικρό
τη μοίρασες από 'δω κι από 'κει σαν τούρτα
Έτσι οι μέρες περνάνε και γίνεσαι διάφανος και πιο διάφανος
δεν σταμάτησες ποτέ σ'αυτόν τον αγώνα τρεξίματος να σκεφτείς
οτι ο μισός σου εαυτός περιμένει στην αφετηρία συγχυσμένος
Δεν ξέρω αν σε ενδιαφέρει αλλά τρέχεις με διακόσια στην εθνική
και η θέση του οδηγού είναι άδεια
αναρωτιέμαι αν ξέρεις τουλάχιστο ή αν θυμάσαι προς τα που πηγαίνεις
Δεν ξέρω αν σε ενδιαφέρει αλλά σε έχεις ξεχάσει κάπου
κι αυτό δεν κρύβεται φορώντας μια καλή μπλούζα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
Οι φίλοι ήταν εδώ τελικά. κι ας μην έδιναν το παρόν θα σταθούν στη πρώτη ανάγκη και αγαπούν πολύ, πάντα αγαπούσαν στην πραγματικότητα δεν χ...
-
Εχτές το βράδυ, έπειτα από πάρα πολύ καιρό βούτηξα τα δάχτυλα μου στο διεθνές ασυνείδητο. Ήταν ιριδίζον, πηχτό με έναν τρόπο τέτοιο πο...
-
Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...
Παλιότερα ποστς
Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη
Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...