Υλικο

O πόνος και το χιούμορ είναι από το ίδιο υλικο. Οπως  και ο φόβος με τα όνειρα.

Που είναι η ψυχή σου;

Φαίνεται στο τέλος της μέρας πως κάπου την έχασες
Στην αρχή την είχες, ήταν εκεί
Την ξόδεψες μάλλον απλόχερα στο παραμικρό
τη μοίρασες από 'δω κι από 'κει σαν τούρτα
Έτσι οι μέρες περνάνε και γίνεσαι διάφανος και πιο διάφανος
δεν σταμάτησες ποτέ σ'αυτόν τον αγώνα τρεξίματος να σκεφτείς
οτι ο μισός σου εαυτός περιμένει στην αφετηρία συγχυσμένος
Δεν ξέρω αν σε ενδιαφέρει αλλά τρέχεις με διακόσια στην εθνική
και η θέση του οδηγού είναι άδεια
αναρωτιέμαι αν ξέρεις τουλάχιστο ή αν θυμάσαι προς τα που πηγαίνεις
Δεν ξέρω αν σε ενδιαφέρει αλλά σε έχεις ξεχάσει κάπου
κι αυτό δεν κρύβεται φορώντας μια καλή μπλούζα