Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Ένα δελτίο καιρού

Διάβασε ακούγοντας

   Οι φρέσκοι πολυταξιδεμένοι άνεμοι πνέουν στα μαλλιά μου κι αυτά χορεύουν προς διάφορες κατευθύνσεις. Οι πρώτες σταγόνες πέφτουν στα βλέφαρά μου και οι επόμενες στα μάγουλα. Περπατάω κοιτάζοντας μόνο ψηλά.
   Τα λασπόνερα της κάθε λακκούβας ποτίζουν όλο και περισσότερο τα παππούτσια μου, κάνοντας τα βήματά μια πλημμυριστική απόλαυση. Οι σταγόνες της βροχής βουτάνε στα νερά της λίμνης και σχηματίζουν χιλιάδες μικρές εκρήξεις χαράς καλωσορίζοντας το χειμώνα. 
   Κάνει κρύο έξω μα μέσα μου μια ζεστή φλογίτσα καίει ήρεμη και σιωπηλή  Η πρώτη αντίσταση σε έναν κόσμο που βρυχάται για να σε τρομάξει είναι να κρατάς την καρδιά σου ξάστερη. 

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Ανακοίνωση




















Χουχούλι - χουχούλι, γεμίζει το καρδούλι



Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Stand by you

Όσο γκρινιάρης ή ρούχλας και να είναι ο εαυτός σου μερικές φορές, καλό είναι να μη σταματάς στιγμή να τον στηρίζεις με υπομονή και κατανόηση. Κι αυτός άνθρωπος είναι.


Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Ανακοίνωση











Η μόνη αληθινή μου γνώση είναι ό,τι έχω νιώσει. Όχι  ό,τι έχω μάθει.



Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Το μονόπρακτο της υπομονής


Θα περιμένω όσο χρειαστεί
   Ώσπου να φτάσει ο κόμπος στο χτένι και η φανέλα στο πόδι. Δεν με ενδιαφέρουν τα παλιά ούτε τα καινούρια. Συγχωρώ τον εαυτό μου για τα μπαρμπούτσαλα που κάνω κι ο εαυτός μου με ευχαριστεί και υπάρχει καλή ατμόσφαιρά τώρα, τα βρήκαμε οκ τέλος. Αλλά θα κάνω ότι μπορώ για να βγούμε από αυτή τη λούπα, ή θα προσπαθήσω να κάνω υπομονή όπως κάνει μια γυναίκα όταν πάει στο κομμωτήριο για να κάνει περμανάντ και ο κομμωτής της λέει ότι θα πρέπει να περιμένει 2 μήνες μέχρι να φύγει η βαφή-χένα γιατί μπορεί να της χαλάσει το μαλλί και αυτή στεναχωριέται γιατί είχε φανταστεί ότι το βράδυ θα πήγαινε στο πάρτυ με σγουρά μαλλιά και τρώει ξενέρα τώρα… ναι κάπως έτσι θα κάνω.
   Στο Παρίσι, ένας γέρος ζωγράφος που όμως στα νιάτα του πρέπει να ήταν τρελό μωρό, ήξερε από αριθμολογία και έκανε εκεί κάτι προσθαφαιρέσεις κάτι πολλαπλασιασμούς, το θυμάμαι σαν τώρα, από τα γράμματα του ονόματός μου. "8 βγαίνει" μου λέει. "8 σημαίνει υπομονή". Κάτι ήξερε ο γέρος. Να τώρα που έρχεται πάλι μπροστά μου αυτή η επιτακτική ανάγκη της υπομονής (αντίθεση).
  Θα περιμένω μπας και γυρίσει ο τροχός, μπας και γυαλίσει ο βράχος, μήμπως  οι φάλαινες μιλήσουν…μέχρι τα πράσινα σπασμένα γυαλάκια από μπουκάλι μπύρας λαξευτούν από τη θάλασσα και μοιάσουν με διάφανα βότσαλα.. Μια νέα αρχή μοίαζει με ανέκδοτο για ξανθιές..η καρδιά στο ναδίρ της μέχρι πρότινος ιστορίας της, αλλά πρέπει να περιμένει λίγο ακόμα.. μέχρι να πέσει η αυλαία, μέχρι να έρθει η πραγματική πραγματικότητα αυτού του κόσμου και με πάρει από το χέρι και με ταρακουνήσει από το αστροόνειρο που έχω πλέξει…που είναι όμορφο αλλά συννεφένιο..δεν θα μεγαλοποιήσω άλλο τα πράγματα γιατί νυστάζω εδώ και τρία χρόνια, νύσταξα..

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

2 τεκίλες για το σπίτι



Που σημαίνει βάζω 2 φορές στο mp3 player το Tequila και τρέχω μέχρι το σπίτι στο ρυθμό του κομματιού, δε χάνω στιγμή το τέμπο, (το δεξί πόδι να πατάει πάντα μαζί με το κλαπ) και κάνω παύση μόνο όταν o μπασοφωνής λέει "τεκίλα".

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Ολέθριο Ρήγμα

  Ολέθριο ρήγμα έλεγαν ένα συγκρότημα που θυμάμαι από το Λύκειο αλλά τυχαίνει να περιγράφει άψογα την κατάστασή μου τον τελευταίο καιρό μιας και πολλά πράγματα μέσα μου διαμαρτύρονται και επαναστατούν, ένα γιγάντιο "Δεν Ξέρω, σηκώνω τα χέρια ψηλά" υψώνεται σαν χωματερή  και η κοσμοθεωρία μου έχει λιμνάσει και χρειάζεται ανανέωση όπως και το υπόλοιπο του χρόνου ομιλίας μου. Συν το ότι κάθε drama queen που σέβεται τον εαυτό της, δεν μπορεί παρά να αρέσκεται στον συνδυασμό δύο τόσο δραματικών λέξεων όπως  ο "ολέθρος" και το "ρήγμα", σου μιλάω για ολική καταστροφή όπως λέει και ο Σαραντατρίο.
-Φεύγεις από τη χώρα που αυτοκτονεί ή μένεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται;
-Να φτάνεις στα άκρα κι ας κινδυνέψεις ή να προσπαθείς να εκλογικεύεις τα πράγματα κρατώντας μια  ισορροπία κι ας χάσεις από πάθος και ένταση;
-Αν αυτά που αγαπάς σου φέρνουν περισσότερη δυστυχία και σου κάνουν κακό, το να τα αφήσεις πίσω είναι σωτήριο ή είναι σαν να προσπαθείς να κόψεις το κεφάλι σου;
-Αν ένα βράδυ σε πιάσει διαολεμένη όρεξη για κρέπα σοκολάτα, τι θα σου κάνει πιο κακό; να τη φας ή να τη στερηθείς;
  Οι πρώτοι δέκα τυχεροί που θα απαντήσουν σωστά στις παραπάνω ερωτήσεις, κερδίζουν από ένα cd με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ταμπουίνου.(απαγορεύεται η ερώτηση "γιατί υπάρχουν και μικρότερες;")


Ορίστε τους βρήκα στο youtube. Όλοι μαζί "Ολέθριο", "Ρήγμα", "Ολέθριο", "Ρήγμα"




Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Ανακοίνωση

Ουδέν προσωρινότερο του μονίμου

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Ανακοίνωση

  Τίποτα πιο επικίνδυνο από την ασφάλεια.

Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

Έλξη



Πλέι  πάτησες;

   Μου είχες πει πως καταλαβαίνεις ότι κάτι είναι αληθινά όμορφο όταν σε κάνει να επιστρέφεις ξανά και ξανά σ' αυτό. Και έτσι καταλαβαίνω τώρα ότι η αληθινή ομορφιά σου περισσεύει. Όπως κι αυτή η ικανότητα σου να επιβάλεις στο περιβάλλον την ευδαιμονία. Να γκρεμίζεις του καθενός τα τείχη αφήνοντας τους μόνο το αληθινό χαμόγελο τους. Στο αναγνωρίζω. Αν δε σου κάνει κόπο μάλιστα σε χειροτονώ πρέσβη της καλής διάθεσης σε αυτή τη ζωή γιατί το φως που εκπέμπουν τα μάτια σου είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να σε περικυκλώνουν με βλέμματα ευγνωμοσύνης, χωρίς οι ίδιοι να το περιμένουν από το εαυτό τους. Ευχαριστώ λες αυθόρμητα σε εκείνον που χωρίς να σε αγγίξει, μπορεί να λειάνει την τραχιά ψυχή σου. 


Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...