Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

Μνήμη και εμπιστοσύνη


     Αν εμπιστευτείς τη μνήμη σου απόλυτα δεν πρόκειται να σε απατήσει. Οι αναμνήσεις είναι όλες εκεί, δε χάνονται από το αναμνησόκουτο, που να χαθούν; Προσμένουν ήσυχα να τις καλέσεις σαν  κοράλια κάτω από το νερό.
    Θέλει μόνο το χρόνο της, μη της φέρεσαι όπως στους υπολογιστές και τις μηχανές, μη σε κακομαθαίνουν αυτά, δώσε της χρόνο. Όσο χρόνο χρειαστεί. Μια ώρα; δυο μέρες; βδομάδες; μήνες; Η ανάμνηση θα έρθει απρόσμενα στο νου σου από το πουθενά, σαν πρώτη σταγόνα  βροχής.

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...