Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Ταξίδι στα μάτια ενός παιδιού













Ταξιδεύω μέσα στα μάτια ενός παιδιού
Η αγνότητα με λούζει σαν πρωινός ήλιος Κυριακής,
Ιερότητα, Ένα ψάρι αναδύεται μέσα από τα νερά της καρδιάς μου και ξαναβουτά βιαστικά, μια φρέσκια σπίθα, μια ιδέα γεννιέται ξέγνοιαστη: ελευθερία!
Βλέπω την αντανάκλασή σου στα παράθυρα του κόκκινου τραίνου, χαμογελάς :)
Το τσαφ τσουφ μυρίζει swing  και φυτρώνει μελωδίες στα αυτιά μου
Συνεπιβάτες τί σας ξυπνάει αυτή η μουσική; ρωτάω τραγουδιστά
-Με πετάει στα άστρα και με ξαπλώνει στο γρασίδι
-Με αφήνει σαν σταγόνα βροχής και με κατρακυλάει σε δροσερό ποτάμι
-Μου δίνει νεύρο και ρυθμό στο βήμα
-Με γαργαλάει
-Είναι σαν κύμα
-Μου θυμίζει να κοιτάω τον ουρανό
Υπέροχο ταξίδι τραγουδούν τα μάτια
Φαντάσου την πιο ωραία μελωδία του κόσμου, φαντάσου.

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Συνήθισμα και Ξέχασμα

Μου έκανε εντύπωση που μου έκανε εντύπωση ότι ένας εκφωνητής ραδιοφώνου ένα βράδυ μιλούσε αληθινά. Σαν ένας φίλος που σου βάζει να ακούσεις το αγαπημένο του τραγούδι και σου λέει αυθόρμητα τις σκέψεις του. Είχα ξεχάσει πώς είναι να μην ακούς κάτι επιτηδευμένο ακόμα και στο ραδιόφωνο. Έχουμε συνηθίσει στην επιτήδευση. Eπιτηδευμένο ραδιόφωνο, επιτηδευμένη τηλεόραση. Επιτηδευμένες ντομάτες που μυρίζουν τίποτα. Έχουμε συνηθίσει σαν το ψάρι στο βρώμικο νερό.
Μικρές  φρικτές συνθήκες που συνηθίστηκαν επειδή γίνονται από όλους και ξεχάστηκε το πώς άρχισαν. Ξέρω πότε.-Ήμουν εκεί-Ένιωσα-γεύτηκα-άκουσα-το-όριο-τη-στιγμή-που-ξεπεράστηκε -τώρα-δε-θυμάμαι.
Συνήθισμα και ξέχασμα.
Μικρά πετραδάκια που χτίζουν τον πύργο που λέγεται πραγματικότητα.
Μεγάλος πύργος χτισμένος πάνω στην επιφάνεια μιας θάλασσας.


Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Μουσική από μέσα

 Μερικές φορές είναι πιο ωραία να ακούς το αγαπημένο σου τραγούδι όχι δυνατά αλλά ίσα που να ακούγεται από το μέσα δωμάτιο, να μπλέκεται με άλλους ήχους, ήχους από κατσαρόλες ή πηρούνια.Όπως όταν παρακολουθείς τον αγαπημένο σου άνθρωπο μέσα σε ένα πλήθος ξένων ανθρώπων και προσπαθείς να καταλάβεις αν μπορεί να φαίνεται ένας κοινός άνθρωπος ανάμεσά τους. 

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Αποχαιρετισμός στο καλοκαίρι με ένα κύμα



Λίγο χρυσάφι και λίγο ασήμι, λίγο ροζ και λίγο μαβί, λίγο θάλασσα και λίγο σύννεφα.
Έρημη παραλία, ένας γλάρος και ένας σκύλος χαιρετιούνται από μακριά.
Ένα κοχύλι και ένα πράσινογυαλί, ένα ξανθο κοριτσάκι που ψάχνει βότσαλα..
Ένα κύμα μου άλλαξε τη ζωή αυτό το καλοκαίρι. Ένα γιγάντιο κύμα που η θέα του με έκανε να τρέμω…υψώθηκε σαν πολυκατοικία και με σκίασε!
Σπάνιο συναίσθημα: Γέλιο από δέος! Γέλιο από γνήσιο φόβο…
Ένα θηριώδες κύμα, αφρίζων δράκοντας, αποφασισμένο …με πέταξε βίαια, μπλέχτηκα στις δείνες του και με κουτρουβάλησε, μπουρδουκλώθηκα ανάμεσα στις πέτρες και τα βότσαλα, κανένας έλεγχος, καμιά υποψία ελέγχου, τα πόδια μου ήταν πάνω και το κεφάλι δε θυμάμαι…
τότε ένιωσα σπίτι μου
Τότε ένιωσα οικεία… όταν έχασα τον έλεγχο σε εκείνο το σαρωτικό κύμα…
με έχασα και με βρήκα…
Τα άλλα κεφάλια που βγήκαν από αυτό το κύμα είχαν το ίδιο χαμένο βλέμμα… φόβος και έκσταση.

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Σκέψεις καλοκαιρινής νύχτας


Άγια έμπνευση
Έβγα πάλι, χωρίς να το σκεφτείς πολύ
Έτσι ανέμελα όπως ξέρεις.
Όπως εσύ μόνο ξέρεις..
Ξεπήδα από μέσα μου σαν αυγουστιάτικο φεγγάρι
Σαν τιγράκι και σαν μωράκι καμηλοπάρδαλη
Αλήθεια οι καμηλοπάρδαλες πώς είναι νεογέννητες? Υπάρχει κίνδυνος για το έμβρυο να δεθεί κόμπος ο λαιμίκος του?
Οι πρωινές ώρες 3 - 5 - κατά τις οποίες οι περισσότεροι άνθρωποι κοιμούνται, είναι σημαντικό να πούμε πως δεν έχουν συνέχεια με τη ροή της πρηγούμενης και της επόμενης μέρας... ναι συμβαίνει αυτό και το κατάλαβα τις τελευταίες μέρες που πέφτω για ύπνο πολύ νωρίς (π.χ. 8 το απόγευμα) και ξυπνάω μεταμεσονύκτιες ώρες έχοντας χορτάσει λίγο ύπνο... ειδικά αν ακούς μουσική είναι λίγο περίεργο.. σήμερα ή μάλλον τώρα για παράδειγμα, ξύπνησα στις 3 και 20, και πλησιάζει 5, ουδεμία σχέση και συνέχεια με τα υπόλοιπα σημεία και τη ροή της υπόλοιπης μέρας, σκέψεις περίεργες και ανακόλουθες και από θέμα ηχητικού υλικού? αν δε βάλεις μια μουσικούλα, κινδυνεύεις να πλακωθείς από την εκωφαντική ησυχία...
Μερικών ανθρώπων η ομιλία μοιάζει πολύ με συνεχές πόρδισμα... συνήθως οι ένρινοι..
"Τελικά έπειτα από πολυετείς έρευνας οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι αυτό που όλοι συχνά χαρακτηρίζουμε ως «σοφία στο βλέμμα» ενός ώριμου ανθρώπου δεν είναι τόσο σοφία όσο επίγνωση ενός συγκεκριμένου «ποσού» γνώσης, αξιολογημένης ως αρκετά σημαντικής από το άτομο σε συνδυασμό με χρόνιο τρίψιμο των ματιών."
Μια τέτοια χαζή ανακοίνωση που δεν είναι παρά ένα προιον της αϋπνίας μου, θα μπορούσε να είναι μια πραγματική πανεπιστημιακή έρευνα και αυτό με στεναχωρεί ως μέλος της ανθρωπότητας αυτού του αιώνα.

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Σε έχω δει


Σε σκέφτομαι και οι μέρες περνούν,
περνούν και εσύ δεν είσαι εδώ
από την άκρη του δρόμου κοιτάζω μην έρθεις
αλλά δεν έρχεσαι
ξέρω πως δεν είσαι εδώ αλλά ποτέ δεν ξέρεις,
ποτέ δεν ήξερα ότι μια μέρα δεν θα ξέρω που είσαι
σε έχω δει με έναν τρόπο που κανείς δεν θα μπορέσει
και νιώθω περήφανα γι αυτό
αλλά μοιάζει με μια τέχνη που δεν χρειάζεται πια

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...