4

To Πανεπιστήμιο Γουιμπάμπουε ανακοίνωσε ότι βλέπουμε τελικά μόνο το ανάπτυγμα της 4ης διάστασης στον καθένα και σε όλα τα αντικείμενα. Ο διακεκριμένος καθηγητής της διαστασεολογίας Dr. Γουιμπάμπα δηλώνει πως "αν μπορούσαμε να δούμε την 4η διάσταση κάθε πράγματος,θα βλέπαμε ταυτόχρονα, με έναν κυβιστικό τρόπο σαν πίνακα του Πικάσο, πολλές πτυχές από το παρελθόν του αραδιασμένες μαζί σαν χυλός, για να μην πω και από το μέλλον του".

Φανταστικές Ειδήσεις: Τα Όνειρα και το Νόημα της Ζωής

     Η αλήθεια είναι ότι επιστημονικότατες μελέτες του Πανεπιστημίου Γουιμπάμπουε απέδειξαν ότι αν κοιμηθείς στο ίδιο μαξιλάρι που κοιμήθηκες τελευταία φορά θα σου έρθει ατόφια η γεύση του τελευταίου ονείρου που είδες όταν κοιμήθηκες σ’αυτό. Φαίνεται πώς ο εγκέφαλος όταν ξαναέρχεται σε οριζόντια στάση σε συνδυασμό με τη μυρωδιά και τη μαλακότητα του μαξιλαριού επαναλαμβάνει τις τελευταίες πρόσφατες συνθήκες που βρέθηκε έτσι και τέλος πάντων ξαναζεί το όνειρο.
      Ο ντόκτορ Γουιμπάμπα μας ενημερώνει μάλιστα για την τελευταία έρευνά του σχετικά με τα όνειρά, που αν αποδειχτεί θα φέρει τα πάνω κάτω στο χώρο της επιστήμης αλλά και γενικά σε οποιοδήποτε χώρο. Ο Γουιμπάμπα προσπαθεί να αποδείξει ότι σε κάθε όνειρο κάθε ανθρώπου κρύβεται το νόημα της ζωής και συγκεκριμένα το κλειδί που μπορεί να ξεκλειδώσει όλη την αλήθεια για το μυστήριο της ύπαρξης και του σύμπαντος και όλων των μυστηρίων απλά δεν το θυμόμαστε γιατί είναι μια πολύ μικρή λεπτομέρεια στο όνειρο. 

      Ειδικότερα, υποστηρίζει το Ερευνητικόκό Τμήμα Ονείρων του Πανεπιστημίου ότι, όπως πρέπει να παρατηρήσεις ένα πολύ μικρό ανθρωπάκι στους πίνακες του Ιερώνυμου Μπος έτσι και στα όνειρά πρέπει να θυμηθείς μια πολύ μικρή λεπτομέρεια στις συναισθηματικές εικόνες που βιώνεις. Για να τη θυμηθείς αυτή τη λεπτομέρεια ο καθηγητής Γουιμπάμπα εξηγεί ότι πρέπει να ξυπνήσεις στη μέση της νύχτας και να είσαι μεταξύ ύπνου και ξύπνιου για να τη συνειδητοποιήσεις, και ότι πολλοί την έχουν συνειδητοποιήσει αλλά νυστάζουν πολύ για να κάτσουν να την καταγράψουν γιατί ποτέ δεν έχουν ένα στυλό δίπλα στο κομοδίνο είτε δεν θέλουν να ανοίξουν το φως ακόμα και για να πάνε τουαλέτα. 

Πιγκουίνος-πίθηκος 1-0

   Τελικά, έπειτα από μακρόχρονη έρευνα στο Πανεπιστήμιο της Γουϊμπάμπουε αποδείχτηκε ότι ο άνθρωπος προέρχεται από τον πιγκουίνο και αυτό εξηγεί το ότι πολλές γυναίκες μοιάζουν με πουλί ειδικά κάποιες καθηγήτριες. Ο ντόκτορ Γουιμπάμπα σε συνέντευξη δήλωσε "μα καλά ήμαστε χαζοί τόσα χρόνια που δεν το είχαμε σκεφτεί. Αν δεις από μακριά έναν άνθρωπο να περπατάει, ειδικά αν είναι φορτωμένος με τσάντες, είναι φως φανάρι ότι μοιάζει με πιγκουίνο. Σίγουρα κρατάμε από αυτό το ζώο το οποίο κατά τ' άλλα είναι ευγενέστατο και δε χρειάζεται να αμφιβάλλει κανείς ή να ψάχνει να βρει παραπάνω στοιχεία, το αποδείξαμε και τελείωσε, καλύτερα να ασχοληθεί με κάτι άλλο αν θέλει, και αυτό να το αποδεχτεί σαν γεγονός, όπως αποδέχτηκε ότι η γη είναι στρογγυλή χωρίς μα και μου γιατί είναι αδιαμφισβήτητο και σχεδόν σίγουρο".

Μετα-εξελικτική θεωρία

Οι έρευνες του τμήματος Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου της Γουιμπάμπουε συγκλίνουν στην πιο πρόσφατη θεωρία ότι τελικά ο πίθηκος είναι η εξέλιξη του ανθρώπου και όχι το αντίθετο. Πιο συγκεκριμένα, ο δόκτωρ Γουϊμπάμπα, βασιζόμενος στη σύγχρονη μετα-εξελικτική θεωρία*,  επεσήμανε ότι ο πίθηκος ήταν ένα είδος ανθρώπου που ευδοκίμησε σε κάποιες συγκεκριμένες περιοχές με κατάλληλες κλιματολογικές συνθήκες, ώστε να αναπτύξει περισσότερο από ότι οι άλλοι άνθρωποι την συναισθηματική του ευφυία και το σεβασμό απέναντι στο φυσικό περιβάλλον, κάτι που οι άλλοι άνθρωποι δεν έκαναν, και παρέμειναν άνθρωποι.
________________________________________________________________
*Σύμφωνα με την Μετα-εξελικτική θεωρία που πρώτος διατύπωσε ο δρ Γουί Γουιμπάμπα,το ύστατο κριτήριο εξέλιξης που μπορεί να τεθεί σε ένα είδος είναι η ικανότητα του να αφήνει το  περιβάλλον όπως το βρήκε μετά το πέρασμά του, χωρίς δηλαδή να αφήνει σημάδια ότι έζησε κάποιτε εκεί, παρά μόνο τον σκελετό του.

Έρευνα περί ορίων

Γραφική παράσταση των διαθεσιακών ορίων από το Πανεπιστήμιο της Γουιμπάμπουε

    Το πανεπιστήμιο της Γουιμπάμπουε συμφωνα με τις έρευνες  και τις παρατηρήσεις των διακεκριμένων επιστημόνων θέτει το εξής ερώτημα: Μήπως πρέπει να πραδεχτούμε σαν παγκόσμια αλήθεια και να εκμεταλλευτούμε το ότι τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο έχουν όριο προς τα κάτω αλλά προς τα πάνω τείνουν στο άπειρο. Αυτή η αρχή έχει τόσες μα τόσες εφαρμογές. πχ το βλέμμα μας προς τα κάτω βρίσκει έδαφος ενώ προς τα πάνω έχει ουρανό χωρίς όριο. Επίσης μπορείς να αρρωστήσεις ή να πέσεις ψυχολογικά ή ή ή... με όριο το θάνατο, προς την άλλη κατεύθυνση όμως, το πόσο ζωντανός και υγιής και ήρεμος, και πόσο καλά και και και... μπορεί να νιώσεις, δεν υπάρχει όριο..κάνω λάθος; (αναρρωτιέται το πανεπιστήμιο της Γουιμπάμπουε..)

Ανακοίνωση

   Σύμφωνα με τις πολυετείς έρευνες του Πανεπιστημίου της Γουϊμπάμπουε, το ποτάμι και ο χρόνος είναι ένα και το αυτό. Ο δρ Γουϊμπάμπα εξηγεί ότι ως γνωστό, οι ανθρώπινες αισθήσεις είναι διαμορφωμένες έτσι ώστε να μη μπορούμε να αντιληφθούμε μορφές και σχήματα 4 διαστάσεων.
   Έλα όμως που  η 4η διάσταση είναι ο χρόνος, το ποτάμι είναι μια ζωντανή οπτικοποίησή του και τέλος πάντως δεν είναι τίποτα άλλο παρά το ανάπτυγμα του χρόνου στο χώρο, όσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό. Και δε σηκώνει και αντιρρήσεις ο δρ. Γουϊμπάμπα γιατί έχει και μαύρη ζώνη στο καράτε, οπότε καλώς ή κακώς οφείλουμε να το δεχτούμε σαν επιστημονική αλήθεια και από εκεί να προχωρήσουμε παρά πέρα αν θέλουμε ή αν δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε.

Φανταστικές ειδήσεις: Το γέλιο της θάλασσας

     Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες του πανεπιστημίου της Γουιμπάμπουε, η θάλασσα γελάει. Η θάλασσα γαργαλιέται όταν περνάει από πάνω της ένα πλοίο ή ένα φέρυ μπότ. Αυτοι οι αναδευόμενοι άσπροι και οινοπνευματί αφροί γύρω και πίσω από το πλοίο είναι τα χαχανιτά της θάλασσας και οι γλάροι τα ακούνε και γελάνε κι αυτοί νιώθοντας τη χαρά της. Γι αυτό τρέχουν ξωπίσω από τα πλοία.
   Ο δρ Γουιμπάμπα σημειώνει ότι αν κάποιος παρατηρήσει για αρκετό χρονικό διάστημα τους αφρούς που δημιουργούνται γύρω από ένα πλοίο, θα νιώσει ένα πρωτόγνωρο γαργαλιστικό συναίσθημα στο στομάχι, περίπου όπως όταν ερωτεύεσαι.

The Bigger Bang Theory

Έρευνα από το πανεπιστήμιο του Γουϊμπάμπουε έδειξε ότι το Big Bang ήταν πολύ μικρότερο σε σχέση με το Bigger Bang που προηγήθηκε κάποια υπερτρισεκατομύρια έτη πριν και το όποίο είναι επίσης μινιατούρα σε σχέση με το ακόμα πιο φαντασμαγορικό και υπερτεράστιο Biggest Bang και που έγινε ακόμα περισσότερα τρισεκατομμυριώδη έτη πριν. Υπάρχει δε η υπόθεση ότι μάλλον τα big bangs είναι τόσα πολλά που είναι δύσκολο να μετρηθούν εφόσον τα μέσα που έχουμε δεν φτάνουν για να μετρήσουν πόσο υπερβολικά πολλά ήταν.
Σύμφωνα με μια ακόμα θεωρία του αστειευόμενου - αλλά και όχι - καθηγητή Γουιμπάμπα, τα Big Bangs δεν είναι παρά μια ενοχλητική, ηχηρή και -ας μην κρυβόμαστε - κάπως βρωμερή συνήθεια του σύμπαντος και ότι μάλλον θα έπρεπε να ονομάζονται Big Farts.