Γράμμα στον ουρανό

Καλέ ουρανέ τι σ’ έπιασε και τι σ’ έχει διχάσει;
Έχεις τόσα διλήμματα που θα 'λεγα μου μοιάζεις
Βροντές χαλάζι, ήλιος βαρύς, να βρέξεις να μη βρέξεις;

Να αφήσεις τα τριαντάφυλλα ή να τα ξεπαστρέψεις;

Καλέ ουρανέ μου, αισθάνομαι πως κάτι σε σκοτίζει
φέρνεις τα σύννεφα, τα καις, και πάλι γουργουρίζεις.
"Να βγούμε ή να μείνουμε;" ρωτούν τα σαλιγκάρια
και κλαινε που όλο τα πατούν απρόσεκτα ποδάρια. 

Καλέ ουρανέ που σ' αγαπώ και πάντα σε προσέχω, 

ξέρω πως ό,τι σε πονά έιναι ανθρώπου έργο 

και κάνει με και ντρέπομαι που είμαι αυτού του κόσμου,
που αντί εσέ να προσκυνά, σε τυραννάει εμπρός μου

Απόγευμα με κλειστά πατζούρια

«Τη λένε θυελλώδη Δευτέρα αλλά και η Τρίτη δεν πάει πίσω» ούρλιαζε ο μπλουζίστας με ένα υπέροχο γρέζι… πήρα μια απόφαση.. να μην ξαναμιλήσω ποτέ σε β’ ενικό πρόσωπο ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται… ούτε σε μένα ούτε σε κανέναν…
Aυτή τη στιγμή απολαμβάνω ένα μπλουζ αργό και μερακλήδικο.. λέει lord have mercy on me… και συμφωνώ γιατί έχω κάποιες αλεργίες ανοιξιάτικες που με έχουν πεθάνει… το απογευματινό φως τρυπώνει ευγενικά από τις γρύλλιες και μόνο αυτό έχει σημασία τώρα… μου αρέσει να έχω κλειστά τα πατζούρια .. λατρεύω αυτές τις τρυπούλες τους και δεν με ενδιαφέρει που θα πρεπε να τα έχω ανοιχτά αυτή τη στιγμη. Είναι η επανάστασή μου ναι η επανάστασή μου μιας και έτυχε να ζω σε μια εποχή σχεδιασμένη έτσι ώστε οποιαδήποτε επανάσταση να φαίνεται μάταιη ή γραφική. Ακόμα και ο ίδιος ο εαυτός μου γελάει κοροϊδευτικά όταν πάω να κάνω μια επαναστατική δήλωση… οποιασδήποτε μορφής…
Έτσι εχτές έκλεισα τα μάτια μου και οραματίστηκα μια υγιή κοινωνία… λένε ότι αν οραματίζεσαι κάτι γίνεται..οραματίστηκα για λίγο πώς θα ήταν αν κάποιος έλεγε σε έναν άλλο «τι έδειξαν οι ειδήσεις σήμερα;» και ό άλλος του έλεγε «δεν υπήρχαν ειδήσεις σήμερα μόνο καιρός»..ήταν υπέροχα
Εχτές έκλεισα τα μάτια μου και οραματίστηκα απλότητα και η θάλασσα έφτασε τα πόδια μου
Μάλλον όλα τα πράγματα έχουν την ίδια σημασία: τεράστια και ταυτόχρονα απολύτως καμία….. όπως η γη από πολύ μακριά φαίνεται μια ολοστρόγγυλη μπάλα…

Συνέντευξη από ένα περιστέρι από αυτά που περπατάνε δίπλα στους ανθρώπους και δεν φοβούνται

-->

Μια μέρα πήρα συνέντευξη από ένα περιστέρι από αυτά που περπατάνε δίπλα στους ανθρώπους και δεν φοβούνται…

το ρώτησα πώς έιναι να μη φοβάσαι; Μου είπε «φοβάμαι αλλά πεινάω περισσότερο»

το ρώτησα  αν χρειάστηκε να πει ποτέ όχι σε κάτι που η καρδιά του ολόψυχα έλεγε ναι,

Είπε ότι "δεν χρειάστηκε ποτέ γιατί η καρδιά μου είναι πιο μεγάλη από το μυαλό μου μα  αν χρειάζόταν θα το έκανα και δεν θα κοίταζα πίσω"

«Πολύ σοφιστικέ απάντηση» του λέω.

Το ρώτησα αν πιστεύει ότι οι άνθρωποι έχουν καταλάβει σωστά το παιχνίδι αυτού του κόσμου και απλά γέλασε..

«Έχεις πετάξει ποτέ τόσο ψηλά που να νομίζεις ότι μπορείς να διαλυθείς;» του ειπα

Μου είπε "ναι μα τα φτερά δεν κάνουν το πουλί".

No words just chords...

Gm6  D7/F#  Fm7  Bbsus   Bb7   Eb7+