Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Ντροπαλός χορός



Λίγη προσπάθεια χρειάστηκε για να μάθω να χορεύω το χορό σου
Αβίαστα ήρθαν τα βήματα, το ένα μετά το άλλο
Αβίαστα και η κόκκινη πουά φούστα μου  ανέμισε επαγγελματικά σε μια στροφή
Κάνε μια στροφή μου είπες
και σε κοίταξα στα μάτια
ντρεπόμασταν και οι δύο τους χορευτικούς εαυτούς μας και αγκαλιαστήκαμε πιο σφιχτά
η μελωδία έμοιαζε να ακούγεται από μουσικό κουτί και ύστερα ένα παλιατζούρι κλαρινέτο σχολίασε με τακτ...
Ο τραγουδιστής νιαούριζε γαλλικά. Ίσως οι στίχοι να έλεγαν:
"Μωρό μου θέλω να προεκτείνω τις βλεφαρίδες σου στο άπειρο με μια ξυλομπογιά
είσαι η ζάχαρή μου και η κανέλλα
με πονούν τα αδέξια πόδια σου κι ίσως κι εγώ σου σφίγγω τα χέρια με αβεβαιότητα
μα εύχομαι να μην τελείωσει ποτέ αυτός ο χορός..."
Έπειτα ο ρυθμός έγινε 3/4 και το βήμα μας άφησε το πάτωμα αβίαστα
δεν άφησα το βλέμμα σου
Πετούσαμε σχεδόν όταν μου είπες..


Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...