Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Συνήθισμα και Ξέχασμα

Μου έκανε εντύπωση που μου έκανε εντύπωση ότι ένας εκφωνητής ραδιοφώνου ένα βράδυ μιλούσε αληθινά. Σαν ένας φίλος που σου βάζει να ακούσεις το αγαπημένο του τραγούδι και σου λέει αυθόρμητα τις σκέψεις του. Είχα ξεχάσει πώς είναι να μην ακούς κάτι επιτηδευμένο ακόμα και στο ραδιόφωνο. Έχουμε συνηθίσει στην επιτήδευση. Eπιτηδευμένο ραδιόφωνο, επιτηδευμένη τηλεόραση. Επιτηδευμένες ντομάτες που μυρίζουν τίποτα. Έχουμε συνηθίσει σαν το ψάρι στο βρώμικο νερό.
Μικρές  φρικτές συνθήκες που συνηθίστηκαν επειδή γίνονται από όλους και ξεχάστηκε το πώς άρχισαν. Ξέρω πότε.-Ήμουν εκεί-Ένιωσα-γεύτηκα-άκουσα-το-όριο-τη-στιγμή-που-ξεπεράστηκε -τώρα-δε-θυμάμαι.
Συνήθισμα και ξέχασμα.
Μικρά πετραδάκια που χτίζουν τον πύργο που λέγεται πραγματικότητα.
Μεγάλος πύργος χτισμένος πάνω στην επιφάνεια μιας θάλασσας.


Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...