Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Σχετικά με τον Πούμα (συνέχεια)

Δεν είναι αυτός, αλλά διακρίνω τον ίδιο τσαμπουκά
      Ποιος το περίμενε... τελικά ακόμα και ο σκυλίσιος ενθουσιασμός, ο πιο φημισμένς ενθουσιασμός δεν είναι παντοτινός..είναι κι αυτός αντιστρόφως ανάλογος του χρόνου... 
     Σήμερα το πρωί - όπως πάντα - βγήκα από το σπίτι σαν θύελλα, τρέχοντας προς το αμάξι (το πρωινό ξύπνημα είναι ενάντια στη φύση κάποιων ανθρώπων και είναι άδικο) και περίμενα από συνήθεια την έφοδο του Πουμα... να τρέξει χαμογελαστός, κουνώντας την ουρά του τόσο που να χάνει τον προορισμό του, και να μου δαγκώνει παιχνδιάρικα τις γάμπες κι εγώ να ξεκαρδίζομαι και να φοβάμαι μην τον πατήσω - όπως κάθε πρωί..αλλά όχι, δεν..σήμερα ΔΕΝ το έκανε!.
     Ήταν με έναν φιλαράκο του, ίδιου μεγέθους, αρκετά νταή, τον ξέρω τον τύπο, τον έχει μια γειτόνισα και τον φωνάζει  Μάρκο.. από τότε που πήγα να τον χαιδέψω και με δάγκωσε έκοψα επαφές μαζί του.. αλλά να που τώρα έχει γίνει κολλητός με τον Πούμα και προφανώς ασκεί κακή επιρροή επάνω του.. Καταρχάς έχουν το ίδιο κούρεμα και το βράδυ τους ακούω που κυνηγάνε αυτοκίνητα παρέα... οι μάγκες της γειτονιάς, το γκέτο..
    Σκέφτηκα ότι ίσως να μη με αντιλήφθηκε και αφού είχα αργήσει έκανα να φύγω μα τελευταία στιγμή γύρισε το κεφάλι του και με είδε. Χαμογέλασε λίγο, αλλά δεν ήρθε προς το μέρος μου όπως ήταν αναμενόμενο! Αντιθέτως, γύρισε τη βρωμοουρίτσα  του και συνέχισε να μιλάει με τον Μάρκο! ποιον; τον Μάρκο! Ένιωσα για πρώτη φορά πώς έιναι να είσαι γονιός εφήβου...είναι πολύ ρατσιστικό αυτό που κάνουν οι έφηβοι, που ντρέπονται να χαιρετήσουν τους γονείς τους μπροστά στους φίλους τους! Πάει μεγάλωσε κι αυτός! .ποιος; το μικρό μωράκι -σκυλάκι , ο Πούμα.!

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...