Όταν ο χρόνος διπλώνει και ο ήλιος ζεσταίνει πάλι απλόχερα όπως τότε, όπως πολλά τότε, και το φεγγάρι φωτίζει πάλι τις καλοκαιρινές γωνίες και οι μυρωδιές αναστημένων δέντρων επιστρέφουν, το σώμα το αφουγκράζεται και ξυπνάει. Αποδημητικό σμήνος αναμνήσεων που ήρθαν πίσω, μικρών λεπτομερειών από στιγμές χωρίς νόημα, από τυχαίες ηλικίες του εαυτού ανακινούνται και χαιρετούν σαν παλιοί γνώριμοι.
H άμμος ξαναχώνεται ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών, το αλατόνερο εισβάλλει άθελα του σε μύτες που κολυμπούν κόντρα στα κύματα, τα μαλλιά διαταράσσονται και μοιάζουν με ανεμοδαρμένα δέντρα κι όλα αυτά τα ενοχλητικά μικροπράγματα φαίνεται πως τα αγαπάει το σώμα γιατί έχουν συνδεθεί με αυτό το απερίγραπτο συναίσθημα της βύθισης στο θαλασσόνερο, της σταγόνας στον ωκεανό.
H άμμος ξαναχώνεται ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών, το αλατόνερο εισβάλλει άθελα του σε μύτες που κολυμπούν κόντρα στα κύματα, τα μαλλιά διαταράσσονται και μοιάζουν με ανεμοδαρμένα δέντρα κι όλα αυτά τα ενοχλητικά μικροπράγματα φαίνεται πως τα αγαπάει το σώμα γιατί έχουν συνδεθεί με αυτό το απερίγραπτο συναίσθημα της βύθισης στο θαλασσόνερο, της σταγόνας στον ωκεανό.
