Πέμπτη 28 Μαΐου 2009
Παρασκευή 22 Μαΐου 2009
Κοχύλι

Τη θάλασσά σου άκουσα
Και περδικλώθηκα σε κότσο αναμνήσεων
Αλμυρές αναμνήσεις
Ρουφάω το θαλασσόνερο από τα μαλλιά μου
Αναμνήσεις που κυλάνε σα ζεστό νερό από το αυτί μου.
Περπατάγαμε ώρες ατέλειωτες το μεσημέρι,
Το παγωτό έσταζε στα πόδια μας
και ο χρόνος χανόταν στα στάχυα.
Κάναμε κούνια σαν να μην υπάρχει άυριο και ο θεός μας γαργαλούσε στην κοιλιά
Τα ροδάκινα ήταν πιο νόστιμα από ποτέ όταν τα έπλενες στο κύμα
Η ψαρόσουπα μας περίμενε σε καφέ διαφανή πιάτα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...
-
Φαίνεται στο τέλος της μέρας πως κάπου την έχασες Στην αρχή την είχες, ήταν εκεί Την ξόδεψες μάλλον απλόχερα στο παραμικρό τη ...
-
Προσπαθώ να καταλάβω πώς θυμάται το μυαλό μου. Ένα άτομο που μόλις είδα στο δρόμο και μετά βίας πρόσεξα αν προσπαθήσω να το ανακαλέσω, η εντ...
Παλιότερα ποστς
Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη
Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...
