Ακούγεται οικειο;

Χάνεσαι μέσα στον κυκεώνα των αναπαραστάσεων ενώ ξέρεις ότι δεν ταυτίζεσαι τόσο με όλα αυτά. Είχες ξεκινήσει κάτι που τωρα είναι πιο μεγάλο από σένα, σεβαστό, αλλά αυτό πλέον δρασκελιζει πάνω σου και σε τσαλαπαταει.
Υπάρχει πολλή κριτική στα περισσότερα κεφάλια, σαν λίπος.
Φλερτάρεις με την ιδέα της αποχής από κάτι που δεν σε εξελίσσει πια, οι άνθρωποι γύρω σου υποφέρουν από βαμπιρισμο και όταν σε βλέπουν να διαφέρεις πασχίζουν να σε αφομοιώσουν, θέλει τόσο αυξημένη εγρήγορση, θέλει τόσο συγκέντρωση καθημερινή, ώστε να μπορείς τουλάχιστον να κρατάς τη δύναμη σου πάνω από τις ανώφελες ανταλλαγές στείρας ενέργειας,
Έχω νέα, είναι οκ να μείνεις απέξω.

Έχω νέα, το δράμα είναι ληγμένο εδώ και καιρό.

Και είναι τόσο δροσερός ο αέρας της ελευθερίας και της τόλμης να περπατάς έξω από τις γραμμές.

Να κάτι οικουμενικό #36

Να κάτι οικουμενικό! Να κάτι αιώνιο: Η αναμέτρηση κάθε όντος με το μυστήριο της νύχτας. Η υποβλητική αισθηση της παγκόσμιας ησυχίας, η αμηχανία απέναντι στη γιγαντια ομορφιά και το απειρο των αστεριων, η ταύτιση με ένα από αυτά. Η μικρή αχανής μοναξιά ολων στην έρημο του σύμπαντος, η θολή ανάμνηση μιας τόσο παρόμοιας μήτρας.