Μου έφυγε το κεφάλι

Μια μέρα ξύπνησα και μου είχε φύγει το κεφάλι.
Κατρακύλησε και μετακινήθηκε με τη βοήθεια της γλώσσας.

Το νόημα της ζωής

Είμαι με τον ήλιο
και έτσι οι ηλίανθοι κοιτάνε κι αυτοί προς τα μένα
είμαι με τον δροσερό αέρα
με καλωσορίζουν τα δέντρα και τα μαλλιά των ανθρώπων

Όλα τα μυρμηγκάκια μαζευτήκανε

Όλα τα μυρμγυκάκια μαζευτήκανε…. Και μετά πάλι διασκορπίστηκαν στο έδαφος όπως ακριβώς οι σκέψεις μου μετά από τότε.
Τότε που με κοίταξες με εκείνο το βλέμμα στο μισοσκόταδο
Φύγανε πολλές σκιές από μέσα μου, είχαν την φιγούρα μου,
γλίστρησαν καμπουριασμένες, ξεψυχισμένες με τα άκρα τους βαριεστημένα έγιναν ένα με το πλησιέστερο σκοτάδι, χώθηκαν και χάθηκαν.
Τα μάτια σου ίσα που φαίνονταν …στο ημίφως χάνονται όλες οι ανησυχίες από το βλέμμα σου… μένει μόνο απέραντη ζεστασιά
Πρώτα με αγκάλιασαν τα μάτια σου και μετά εσύ..
Ας χαθώ είπα… ας χάσω.

Τώρα;

Αφήστε τις τρίχες σας να σηκωθούν χωρίς αναστολές.

Το μπλουζ για το καλοκαίρι που φεύγει

Περπατάω ανάμεσα σε βρεγμένα στάχυα. Ο ήλιος ντρέπεται να βγει. Οι μόνοι μου φίλοι είναι οι ξεραμένες μαργαρίτες, κάποιες πέτρες, μια ήσυχη εκκλησία και ένα πεταμένο κουτί viagra. Ο αέρας κουρελιάζει τα μαλλιά μου. Δεν πειράζει.
Αυτές τις μέρες, μια τσιπούρα με χαστούκησε με την ουρά της στο πόδι και ένα τριζόνι που είχα την τύχη να συναντήσω με έκανε πέρα, δήθεν-τάχα κατά λάθος.
Τσαλαπάτα με γκιόνη. Κι εσύ τζίτζικα.
Ξεχάστε με μουσμουλιές και πέργκολες. Εγώ δε σας ξεχνώ! Φρούτα μου και φρουτάκια μου! Όμορφα σταφυλάκια μου και κερασάκια μου. Κι εσύ χοντρέ καρπούζη. Σε αγάπησα απ' την αρχή αυτό το καλοκαίρι, με πότισες με το αίμα σου, τον ήλιο στην καρδιά μου.
Θα πνίξω τα δάκρυά μου σε πιχτή θάλασσα, μάυρη από τη νύχτα. Μια νύχτα που δεν θα έχω αύριο πρωινό ξύπνημα, σπάνια πλέον νύχτα.
Μυρίζω κουρασμένη συκιά. Τα σύκα μάζεψαν τα παχυλά τους φορέματα και αποδημούν. Θα βρώ κάτι άλλο που να κριτσανάει, ίσως ακτινίδιο αλλά δεν θα έχει την ίδια ηδονή. Αν μπορούσα να βυθιστώ για λίγο σε ένα γιγάντιο σύκο...