Εκείνα που μέσα σου κράτησες που βάραιναν αλλά τα άφησες να επιπλέουν σαν φρεγάτες ξεχασμένες μέσα στη λίμνη της ψυχής σου μες στις μέρες δεν έχουν που να πάνε αν σε ενδιαφέρει δεν εξατμίζονται δεν πάνε σ'αλλα μέρη μένουν εκεί χωρίς αέρα και σαπίζουν γίνονται πέτρες, πιάνουν βρύα και μυρίζουν
Όσα το ξέρεις πως κρυφά σε τυραννούν κι ας είν' μικρά μα την καρδιά σου την τσιμπούν δεν παραιτούνται μαγικά απ τη ζωή σου
θα είναι εκεί και θα φωνάζουνε θυμήσου
μπορεί να αρκεί να πεις “αυτό δεν θα με αγγίξει”
μπορεί να μην αρκεί, να πρέπει να το θίξεις
μα αν δεν τα λύσεις όλα αυτά που σε στοιχειώνουν
ανθίζουν, παίρνουνε ζωή και σε δαγκώνουν
