Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Self Programming #1

      Η φαντασία είναι το πιο εξελιγμένο γκάτζετ, το μόνο εργαλείο που έχουμε για να κάνουμε τη ζωή μας όπως τη θέλουμε. Είναι ένα σφυρί με το οποίο μπορείς να σφυριλατήσεις το άγαλμα που είναι ο μελλοντικός σου εαυτός και η ζωή σου όπως ακριβώς θες. Όμως συνήθως εμείς παίρνουμε αυτό το σφυρί και βαράμε δυνατά το κεφάλι μας .
     Η φαντασία είναι μια υγρή ουσία σαν πυλός με την οποία πλάθεις το άμεσο αλλά και το μακρυνότερο μέλλον, βασικά όλο το μέλλον. Στερεοποείται με το πέρασμα της ώρας. Όταν τη διοχετεύεις σε ένα αρνητικό κανάλι γίνεται φόβος και όταν τη διοχετεύεις στο τι θέλεις, γίνεται δημιουργικός οραματισμός.
     Το πρόβλημα είναι ότι τα windows που μας έχουν εγκαταστήσει έχουν by default τσεκαρισμένη την αρνητική επιλογή με αποτέλεσμα να πραγματοποιούμε τους φόβους μας αντί να πραγματοποιούμε τις επιθυμίες μας. Δεν είναι τυχαίο που όλες οι ταινίες και τα βιβλία για το μέλλον είναι θρίλερ. Δεν είναι τυχαίο που ο Μεγάλος Αδερφός του Όργουελ έγινε ριάλιτι. Είναι επειδή είμαστε προγραμματισμένοι στο αυτόματο, να βρίσκουμε πρώτα τον αρνητικό προορισμό και να επιλέγουμε αμέσως αμέσως τα βήματα προς αυτόν. Σαν να κοιτάς έναν χάρτη, να βρίσκεις τον χειρότερο προορισμό στον χάρτη, να πατάς δεξί κλικ και να βρίσκεις οδηγίες προς αυτό το σημείο. Αυτό είναι η αυτόματη προεπιλογή, το default μας. 

    Όταν ανοίγεις το Google Chrome αντί για το Mozzila σε ρωτάει o υπολογιστής "Google Chrome is not the default browser" και έχει δύο επιλογές, δύο κουτάκια: "Set as default" "Don't ask again", Κάποιος έχει πατήσει το Don't ask again γιατί κανένα εικονίδιο  δεν εμφανίζεται πουθενά όταν τυχαία οραματίζομαι τη ζωή μου όπως τη θέλω που να γράφει: "Η δημιουργική χρήση της φαντασίας σας δεν είναι προεπιλεγμένη". Πρέπει να πατήσουμε δεξί κλικ στον εαυτό μας, να πάμε στις ιδιότητές μας και να ξετικάροουμε αυτό το βρωμόκουτο που μας έχει κάνει φοβισμένα ζελέδια. Και να επιλέξουμε το άλλο κουτί σαν προεπιλογή.
   Που σημαίνει να αφιερώνουμε manually χρόνο στο να φανταζόμαστε πώς θέλουμε να είμαστε. Τι καλό μπορούμε να σκεφτούμε για την περίπτωσή μας. Τι μεγαλεία θα γούσταραμε να φτιάξουμε για πάρτη μας. Να φαντασιωθούμε. Τα καλύτερα. Και θα γίνει ακριβώς αυτό που θέλουμε γιατί το πρόγραμμά μας έιναι hi-tech κατά τα άλλα και- περιέργως- έχει  ακόμα και την τεχνολογία να βρει μόνο του τα βήματα προς τα εκεί.

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...