Τα κακό με τα καλά ντοκιμαντέρ και τα καλά βιβλία είναι ότι δεν τα βλέπουν ποτέ αυτοί που θα είχε νόημα να τα δουν, κι αν τύχει να τα δουν, θα τα προσπεράσουν γιατί δεν θα τους αγγίξει ή δεν θα καταλάβουν καν τη γλώσσα τους. Θα τα δουν αυτοί που συμφωνούν και τα έχουν σαν ευαγγέλιο, θα το μοιραστούν με άλλους του ίδιου συναφιού αλλά έτσι δεν αλλάζει κάτι.
Ο καθένας παραμένει στο συνάφι του και στην ασφάλεια του συναφιού του. Και η απέχθεια αυτή του κάθε συναφιού για το άλλο είναι που θρέφει τον δηλητηριώδη κισσό με το παχύ του φύλλωμα που καλλιεργήθηκε με τόση προσοχή ώστε να διατηρούμαστε διαιρεμένοι, απομονωμένοι, φοβισμένοι και οργισμένοι ο καθένας στη φωλιά του, ενώ ταυτόχρονα υποφέρουμε όλοι από την ίδια ασθένεια.