Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Λε σμολ σοκολατερί

 Δεν έχει σημασία από που αρχίζεις μια ιστορία όταν αυτή έχει να κάνει με τη ζεστή σοκολάτα. Με πιπέρι. Όλα τα πριν και τα μετά έχουν ελάχιστη σημασία μπρoστά της. Είναι ένα μέρος στην Αθήνα, ένα μέρος μόνο, ίσως και στην Ευρώπη, ή στο σύμπαν. Ένα μέρος που φτιάχνει την πιο ωραία ζεστή σοκολάτα. Δεν έχει σημασία να πούμε ποιο μέρος είναι αυτό, ίσως να μην το θέλαμε καν. Ινκόγκνιτο.   
   Το μικροσκοπικο καφέ με τις άβολες καρεκλίτσες, το αγαπημένο χρώμα, την αέρινη σερβιτόρα, το λευκό σερβίτισο, ο ήχος της πορσελάνης. Ένα  αστυνομικό μυθιστόρημα με συνοδεύει αυτές τις απολαυστικές στιγμές, που χωρίζουν τη βδομάδα σε πριν και μετά. Μέχρι πριν ένα μήνα, περίμενα σαν τερματοφύλακας τις ζεστές μέρες να ρθουν, μα τώρα ένα σύννεφο αρκεί για να σκεφτώ πως οι συννεφιές θέλουν ένα ζεστό ρόφημα. Η ζωή μου σιγά σιγά μετράπηκε σε δορυφόρο. Δορυφόρο του πολυπόθητου φλιτζανιού. Προσπαθώ να κρατήσω τους τύπους, να το πιω αργά, όπως κάνουν οι μεγάλοι με τον καφέ. Όμως δεν ξέρω καν πως γίνεται, φτάνει κατευθείαν στα βάθη της ύπαρξης μου και τα ζωντανεύει, σαν φωτογραφικό φίλτρο. Μου ζεσταίνει την ψυχή.  Πλέον μπορώ να καταλάβω την ελάχιστη μικροδιαφορά στη γεύση, στις αναλογίες. Σε προσπάθειες απαγκίστρωσης πήγα σε άλλα καφέ, δοκίμασα άλλες σοκολάτες, οι κατάλογοι τις έκαναν να φαίνονται ελπιδοφόρα ισάξιες, μάταια.
  Ένα ζευγαρι γάλλων παρείσφρυσε στις σκέψεις μου, μπήκαν στο μικρό καφέ. Δεν με ενοχλούν, περιέργως. Ελάχιστοι επιλέγουν να μείνουν εδώ κι όσοι μένουν φαίνονται εκλεκτοί. Εκτιμούν την ιδιατερότητα και μικροσκοπικότητα του μέρους κι αυτό δημιουργεί μια διάφανη, αμοιβαία εκτίμηση. Καθώς κατεβαίνει η στάθμη του καυτερού σοκολατένιου χείμαρρου, μετατρέπομαι σε μια γατόμπαλα θαλπωρής. Οι άνθρωποι φαίνονται πιο στιλπνοί τώρα, όπως αυτή η παχουλή ρουμπινομάλλα που περνάει το δρόμο. Όμορφα, πρωτότυπα προιόντα, γκάτζετ που θα κοσμούσαν ακτινοβολλώντας το σαλόνι ενός εξωγήινου όντος.

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...