Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Το κουνέλι το κοκκινομάτικο





Χνουδωτό κουνέλι... λευκό σαν άγγελος
Ήρθε και μου τρίφτηκε στο πόδι
Έκανε μικροσκοπικούς ήχους
Τα αυτάκια του κούνησε εναλλάξ
Και τα ματάκια του δίψασαν στοργή
Η καρδιά μου άνοιξε στα δυο σαν μελομακάρονο
Λύγισα
είπα να το πάρω στα χέρια μου
του έκανα χάδια και χαρές
αγάπες και αγκαλιές
και τότε είδα τα κόκκινα τα μάτια
χάντρες ρούσες
άλλαξε το βλέμμα
και μου 'κοψε μια δαγκωνιά στο δάχτυλο
μικρό συντριβάνι αίμα πετάχτηκε
έμεινα να το κοιτάω να χάνεται με ιλιγγιώδη άλματα στο περιβόλι με τα ηλιοτρόπια
ποιος φοβήθηκε πιο πολύ;
Αυτά τα λαγοπόδαρα είναι φτιαγμένα να τρέχουν μακριά από φόβο.

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...