Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

Πατημένες τσίχλες της μνήμης



Αν όλη μας η μνήμη είναι ένας τεράστιος σκουπιδότοπος όπου πολύ λίγα από τα πράγματα έχουμε καταφέρει να βάλουμε σε τάξη και οι περισσότερες αναμνήσεις και στιγμιαία συναισθήματα μας είναι όλα πεταμένα εδώ κι εκεί σαν πατημένες τσίχλες, σήμερα πάτησα μία από αυτές.
Και όταν κόιταξα να δω τί πάτησα ήταν μια φευγαλέα αίσθηση παιδικής ξεγνοιασιάς από ένα στίχο: "το καλοκαίρι αυτό έκανα ένα αυγό", ένα παιδικό τραγουδάκι χωρίς ιδιαίτερο νόημα, που είχαμε γράψει με την ξαδέρφη μου, που μαρτυράει το πόσο ξέγνοιαστα μπορεί να σκέφτεται ένα ανθρώπινο ον, χωρίς να παίρνει τις ευθύνες του πολύ σοβαρά και τον εαυτό του σο-βαριά και να ισορροπεί αξιοθαύμαστα.
Να μπορεί χωρίς προσπάθεια να είναι μια ανάλαφρη ύπαρξη όπως ένα λουλούδι και ξαφνικά ο σκουπιδότοπος να γίνεται ένας κήπος και οι πατημένες τσίχλες να γίνονται λουλούδια και δέντρα.

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...