Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Όταν τρέχεις στις 6 π.μ.



Όταν τρέχεις στις 6 π.μ., μπορείς να πιεις λίγη αύρα πρωινή πριν λερωθεί απ' τη μέρα
Αν είσαι τυχερός και βρέχει, μπορεί να μεθυσεις από τη μυρωδιά του αφράτου χώματος
και η μπόρα που φοβόσουν
μοιάζει με σμήνος από ευλογίες.
'Ολες οι έννοιες και οι λέξεις βρίσκουν το σώμα τους
και το δικό σου σώμα
όσο πιο σκληρά πατάει το έδαφος,
τόσο πιο ψηλά στον ουρανό πετάει την ψυχή σου,
όταν τρέχεις,
όλες οι περιττές σκέψεις τινάζονται σαν σκόνη στον αέρα
Αν είσαι τυχερός, σπας σε χίλια μικρά φύλλα φθινοπωρινά
και ξέρεις τότε πως καμιά ιδέα απ' τη θέση της ακινησίας δεν μπορεί να είναι σωστή.

Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

Άδειασε καρδιά μου

Λοιπόν
Σε υπερθέαμα με τράβηξες
σε πίστεψα και ήρθα.. αλεπούδες και τριζόνια έτρεχαν τρομαγμένα
και να
τώρα έγινα ένα τσατισμένο καθαρματάκι
Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας σιχάθηκα
τέτοια απαίσια συναισθήματα προκαλούν απαίσιες καταστάσεις…το ξέρω
Νιώθω σαν σκατζόχοιρος σε ποτάμι. Άβολα με τον εαυτό μου
φόβοι και μεθυσμένα μάτια
κουρασμένα χέρια σύρθηκαν στο δέρμα και απομακρύνθηκαν
Άδειασε μυαλό μου
Άδειασε καρδιά μου από τα ποντικοκούραδα και τις αηδίες
Ο χρΗσμός ήταν ξεκάθαρος….
Ευλογημένα τα τοπία που εμπνέουν τους ποιητές και τους συνθέτες
ευλογημένα τα μαλλιά και τα φρύδια σου
εύχομαι να κάνω στη ζωή μου ένα απέραντο γαλάζιο
Εύχομαι όλα τα διαφορετιά χαρακτηριστικά των ανθρώπων να συγκλίνουν σε μια ιδέα που να αφορά ένα πανέμορφο παγκόσμια εππιτραπέζιο παιχνίδι
ουρανέ δώσμου λίγο από το χυμό σου
μπας και συνέλθω από την αγκίλωση
το δηλητήριο της αράχνης με έριξε σε λήθαργο
έναν τεράστιο λήθαργο

Όλα μου λένε να ξυπνήσω
από το λήθαργο να δω πως είναι ένα όνειρο.

Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ο λόγος που η κατάσταση στα ταμία εισητηρίων για τα τραίνα παραμένει χάλια εδώ και χρόνια είναι γιατί όλοι είναι πολύ βιαστικοί και τελικά φεύγουν και δεν προλαβαίνουν να κάτσουν να τους τα χώσουν.

Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

Ανακόινωση


Τιποτα ένα κουνάβι
Είμαι το κουνάβι στη λεωφόρο και η αράχνη στη γωνία…

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Αιωρούμαι




Αιωρούμαι
όταν οι ώρες χάνουν τη σειρά τους
όταν νυχτώνει και ο μεγάλος φέγγαρος μονοπωλεί το μαύρο
όταν με αδειάζεις με παράξενα λόγια δεν πληγώνομαι πια
απλά αιωρούμαι
μεταξύ νερού και αέρα
σοβαρού και αστείου
συζητήσεων και καπνών
πριν και μετά
ναι και όχι
αιωρούμαι
όταν η σιωπή μεγαλώνει και το κενό μοιάζει με χάος
δε φοβάμαι
κάποιες γλυκές νότες απλώνουν στα νερά μου
και σαν καλοί φίλοι με ξεσηκώνουν
αιωρούμαι

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Μικρός χριστουγεννιάτικος ειρμός

Aυτές τι γιορτινές μέρες η μοναξιά απογυμνώνεται
ένας ρήγας καρό και μια ντάμα σπαθί σατυρίζουν ψιθυριστά τις σκέψεις μου
και χαζογελούν,
χαζεύω τους δρόμους και τα γλυκά φώτα
μέσα από ένα μεγάλο μπαλόνι που χορεύει ήσυχα πάνω από τη βραδυνή Αθήνα
οι άνθρωποι ως συνήθως φωτογραφίζουν όσο περισσότερες στιγμές μπορούν με πάθος
και οι καημένες οι στιγμές υπηρετούν τις φωτογραφίες
τα στολισμένα δέντρα ήδη μοιάζουν μπαγιάτικα όταν αλλάζει ο χρόνος
-ο χρόνος αλλάζει κάθε μέρα είπες-
ο μεγάλος σκύλος της Πανεπιστημίου συμφώνησε και ξαναέκλεισε τα μάτια του

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...