Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Γράμμα στους συνεπιβάτες του ηλεκτρικού


Αγαπητοί μου συνεπιβάτες στον ηλεκτρικό!
     Δεν είναι αστείο που σε συνθήκες όπως αυτή, σε τούτο το τραίνο, εξυπηρετούμε ο καθένας τις ζωές των άλλων σαν κομπάρσοι; Ένας πολύχρωμος, θορυβώδης θίασος ξεχύνεται από τις πόρτες και  ένας άλλος ρουφιέται πάλι πίσω. Είμαστε όλοι ένα μπακράουντ, συχνά αδιάφορο ή και απεχθές για τους επιβάτες της κάθε μέρας.
     Ίσως γιατί συνήθως οι εικόνες που σχηματίζουμε εδώ θυμίζουν σχέδια ενός θλιμμένου ζωγράφου. Σίγουρα φταίει κι αυτός ο απαίσιος ψυχρός φωτισμός που αναδεικνύει τη λάμψη του ιδρώτα  ακόμα και στα πιο όμορφα πρόσωπα. Κι όμως αυτοί οι δυο άντρες που κοιτούν έξω από το παράθυρο και η (πιθανότατα άνεργη) κοπέλα (που μάλλον πάει για άλλη μια καταδικασμένη σε άκυρο συνέντευξη) πάνω από την κουρασμένη μάνα με το παιδί στην αγκαλιά αποτελούν ένα πολύ όμορφο θέμα για έναν σύγχρονο "ελγκρεκικό" πίνακα, δε νομίζετε; Αν είχα χρώματα τώρα ίσως να τους ζωγράφιζα με αδρές γραμμές, προσπαθώντας να αποδώσω με ομορφιά  την ανία του καθημερινού αστικού μόχθου και με χοντροκομμένες κίτρινες πινελιές την υποβόσκουσα παλλόμενη ανησυχία για το πολυαναμενόμενο χάος που παραμονεύει αυτή την πόλη σαν μεγάλο μαύρο μπουμπουνίζον σύννεφο. Είναι σαν να το έκανα κιόλας.
     Θα ήθελα παρόλαυτά να σας εξομολογηθώ ότι σας παρατηρώ όλους. Σας παρατηρώ πολύ. Προσπαθώ να μαντέψω τις σκέψεις σας, πώς θα γίνετε όταν γεράσετε, πώς θα ήσασταν στην παιδική σας ηλικία, τον προορισμό σας και τις ασχολίες σας, πόσες φορές κοιτάτε τον εαυτό σας να καθρεφτίζεται στο τζάμι όταν το τραίνο περνάει από σκοτεινές περιοχές.
     Και λατρεύω να παρατηρώ όλον αυτό το μη λεκτικό διάλογο, τα βλέμματα που διασταυρώνονται, τα εξεταστικά βλέμματα, τα επικριτικά βλέμματα, τα ερωτικά βλέμματα, τους άγραφους νόμους για το ποια θέση επιλέγει ο καθένας, τις αποστάσεις, τις μικροκινήσεις στα πρόσωπά σας κι όλα αυτά σε μια προσπάθεια ισορροπίας στα φρεναρίσματα με στήλους γεμάτους όλων των ειδών τα χέρια. Ένα παράξενο δέντρο. Συμμετέχω. Δεν σας κρύβω μάλιστα ότι με τον αδερφό μου κάνουμε διαγωνισμό μετάδοσης χασμουρητού. Έχει πολύ γέλιο να βλέπεις το χασμουρητό σου να απλώνεται σε ένα βαγόνι από τόσο ετερόκλητους ανθρώπους αν και εχτές με κέρδισε 3 -0.
     Σήμερα πάντως, ήταν μια διαφορετική μέρα απ' τις άλλες. Πηγαίνοντας από Θησείο για Αττική, συνειδητοποίησα ότι αν σας φανταστώ σαν γάτες τότε μοιάζετε όλοι συμπαθέστατοι.Ακόμα και εσείς κύριε με τα τεράστια ρουθούνια που αποπνέετε έναν σνομπισμό - χωρίς να σας ξέρω βέβαια - πιστεύω ότι θα ήσασταν ένας πολύ καλός γάτος, άξιος χαδιών και ταϊσματος. Ναι, η σκέψη ότι όλοι είμαστε αγαπήσιμοι με γέμισε μια αισιοδοξία ασυνήθιστη για ηλεκτρικό.
     Ίσως θα έπρεπε να ζούμε διαφορετικά αυτές τις πολύτιμες διαβατικές στιγμές που περνάμε μαζί δε νομίζετε; Αυτές τις ώρες αναμονής που μας κουράζουν και κοιτάμε υπνωτισμένοι τα ρολόγια μας. Φανταστείτε μια υπέροχη χορογραφία που θα μπορούσαμε να κάνουμε περιμένοντας το τραίνο να έρθει.Όλος αυτός ο χώρος προσφέρεται για ένα μπαλέτο - υπερθέαμα που θα απολάμβανε το κοινό της απέναντι πλευράς, με εμάς πρωταγωνιστές, μέσα στα καθημερινά ρούχα μας. Όσο ξενέρωτη κι αν σας φαίνεται η ιδέα σίγουρα θα χαιρόσασταν τα χειροκροτήματα και τις ζητωκραυγές που θα αντηχούσαν στις σήραγγες λίγο πριν έρθει το τραίνο.

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Ανακοίνωση

Less is no more, "more". Less is just less.

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Εικόνα

Το μικρο κοριτσάκι ήταν τόσο μικρούλι και χαχανούλι που τα μαγουλάκια του έγιναν τριανταφυλλάκια

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Η χαρά

Αξιότιμε κύριε αγαπητέ μου,

Καταρχάς και συγνώμη για την ώρα, πώς κάνετε;  Είστε όλη η οικογένεια έκαστος καλά; Εύχομαι να είστε πάντα καλά αν δεν σας κάνει κόπο και ευχαριστώ με κάθε επιφύλαξη. Ο λόγος που σας γράφω αν έχετε την ευγενή καλοσύνη, και πάλι ορίστε, αφορά σε ότι αναφορά με το προηγούμενο γράμμα μου προς το πρόσωπό σας το μεγαλειώδες παρακαλώ - ευχαριστώ.

Με όλο το θράσος σύγνώμη κιόλας για την ώρα, αλλά αντιλήφθηκα, αν δεν δημιουργώ κάποιο πρόβλημα, ότι πέρασε ένας χρόνος -α! και χρόνια πολλά για όλες τις γιορτές  που πέρασαν και δεν τα είπαμε, ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος να μαστε όλοι καλά πρώτ'απόλα και μετά όλα τ' άλλα, το πάσχα περάσατε καλά; που πήγατε; καλοκαίρι; ζέστη ε; κι εγώ μια χαρά, ευχαριστώ, τα σέβη μου και πάλι ορίστε!- χωρίς να μου απαντήσετε στο τελευταίο γράμμα μου. Θυμάστε αν δε σας κάνει κόπο, με όλο το σεβασμό κιόλας; Οκτώβρης (ο περσινός πάντα) ήταν. 12 Οκτωβρίου. Σαν και σήμερα καλή η ώρα και η μέρα και όλα καλά να μας πάνε. Καλό ξημέρωμα. Δευτέρα κατά προσέγγιση; Τις απολογίες μου αν - με όλο το σεβασμό - κάνω κάποιο λάθος και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την μελλοντική υποθετική απάντησή σας, αν τυχόν και μόνο εφόσον έχετε χρόνο αλλά θα ήθελα και το απαιτώ αυτό με όλη την καλοσύνη και τους χαιρετισμούς μου στη γυναίκα σας, να μου πείτε αμέσως γιατί δεν μου απαντήσατε.
Και πάλι ορίστε και συγνώμη για οτιδήποτε ξέχασα να ζητήσω συγνώμη εκ των προτέρων αλλά έχω την εντύπωση αν δε σας κουράζω, ότι γνωρίζω τον λόγο. Διάβασα και ξαναδιάβασα το αντίγραφο του γράμματος που σας έστειλα, γιατί πάντα κρατώ ένα αντίγραφο των γραμμάτων όπως με είχατε συμβουλέψει και υπάκουσα, ευχαριστώ, τί λέτε τώρα! τα παραλέτε κάνω απλώς το καθήκον μου! Συμπέρανα ότι κατάλαβα τί πιθανότατα, ίσως σχεδόν 100% αλλά χωρίς να βάζω το χέρι μου στη φωτιά για παν ενδεχόμενο, παρεξηγήσατε στη γραφή μου αν και δεν το νομίζω αλλά σίγουρα αυτό είναι, να 'στε καλά. (Συγνώμη πάντως).
Μήπως είναι δυνατό να μου πείτε αν σας πλήγωσε ο τρόπος που υπέγραψα; αυτό δεν είναι; "Η χαρά είναι όλη δική μου" έγραψα. Αν και εφόσον νομίσατε ότι το εννοούσα αυτό ως μια ανακοίνωση ότι όλη η χαρά και η ευτυχία του κόσμου ανήκει σε μένα και κανένα άλλο - αν είναι δυνατό - και αν πραγματικά με έχετε  με την καλοσύνη που σας διέπει, για τόσο κτητικό άτομο - μην ανησυχείτε δε θα σας φάω τη χαρά σας -  τότε, τι να πω; με όλο το σεβασμό που σας θρέφω, αν δε σας κάνει κόπο το δίχως άλλο να πάτε να πηδηχτείτε, συγγνώμη κιόλας για την έκφραση και ζητώ ταπεινά να ασπαστώ το χέρι σας, να 'στε πάντα καλα, όλα καλά κι εμείς εδώ.
Αν όμως και το κάθε άλλο, δεν ισχύει αυτή η υπόθεση μου, τότε δεν μπορώ να καταλάβω τι μπορεί να σας ενόχλησε στο καθόλα ευγενικό γράμμα μου το ταπεινό - εγώ ευχαριστώ, όχι εγώ ευχαριστώ, επιμένω. Γι αυτό πείτε μου αν δεν σας κάνει κόπο, την ευχή μου να 'χετε και καλή λευτεριά.
Θερμούς χαιρετισμούς αν δεν απατώμαι!

Ειλικρινά και ανεπιφύλακτα χωρίς παρεξήγηση πάντα δική σας αν και εφόσον.

 Υ.Γ. Σε περίπτωση που - αν και αποκλείεται, παιδιά είμαστε τώρα; αλήθεια τα παιδάκια σας μεγάλωσαν; τι τάξεις πάνε τώρα;να τα χαίρεστε - δεν μου απαντήσετε και σε αυτό το γράμμα, έχω με κάθε επιφύλαξη να σας πω πως η χαρά είναι σίγουρα όλη δική μου. 

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Ο μοναχικός άνθρωπος στον εαυτό του:
-Γιατί άφησες το γάλα έξω απ' το ψυγείο;
-Εσύ το άφησες

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Ανακοίνωση

Please mind the gap between the train and the ocean


Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...