αδύναμος και ανέμπνευστος
έρημος σαν το σκυλί στην πόλη
και όταν νιώθει ότι κοιμάται ύπνο βαθύ
και πώς σε μια λακούβα απραξίας έχει πέσει
σε ένα αδιέξοδο, όπως η μύγα στο τζάμι
που βλέπει ότι το "έξω" είναι εκεί και δεν μπορεί να το φτάσει
κι όμως επιμένει κουρασμένη και ξαναχτυπάει το κεφαλάκι της
Ακόμα και όταν η ματαιότητα χορεύει το ράθυμο χορό της πάνω σε όλα τα πράγματα ακόμα και τα αγαπημένα
Τη ζωή του αν έχει κανείς πλέξει ως τότε με υπομονή
με ευλυγισία και ανάλαφρη καρδιά
και να γελάει ξέρει,
τότε τα χέρια του παρελθόντος και του μέλλοντος
θα γυρίσουν και θα τον σηκώσουν όπως ή μάνα το βρέφος
θα τον ξυπνήσουν από το λήθαργο απαλά
υπομονετικά,
θα ανοίξουν το παράθυρο για να πετάξει πάλι.
Ένα μέρος του πνεύματός του
ένας ανώτερος, πιο δυνατός εαυτός είναι εκεί
τον προσέχει και τον αγαπά και τον σκουντάει
ο ίδιος,
ο παιδικός εαυτός του
