Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010
Αποχαιρετισμός στο καλοκαίρι με ένα κύμα
Λίγο χρυσάφι και λίγο ασήμι, λίγο ροζ και λίγο μαβί, λίγο θάλασσα και λίγο σύννεφα.
Έρημη παραλία, ένας γλάρος και ένας σκύλος χαιρετιούνται από μακριά.
Ένα κοχύλι και ένα πράσινογυαλί, ένα ξανθο κοριτσάκι που ψάχνει βότσαλα..
Ένα κύμα μου άλλαξε τη ζωή αυτό το καλοκαίρι. Ένα γιγάντιο κύμα που η θέα του με έκανε να τρέμω…υψώθηκε σαν πολυκατοικία και με σκίασε!
Σπάνιο συναίσθημα: Γέλιο από δέος! Γέλιο από γνήσιο φόβο…
Ένα θηριώδες κύμα, αφρίζων δράκοντας, αποφασισμένο …με πέταξε βίαια, μπλέχτηκα στις δείνες του και με κουτρουβάλησε, μπουρδουκλώθηκα ανάμεσα στις πέτρες και τα βότσαλα, κανένας έλεγχος, καμιά υποψία ελέγχου, τα πόδια μου ήταν πάνω και το κεφάλι δε θυμάμαι…
τότε ένιωσα σπίτι μου
Τότε ένιωσα οικεία… όταν έχασα τον έλεγχο σε εκείνο το σαρωτικό κύμα…
με έχασα και με βρήκα…
Τα άλλα κεφάλια που βγήκαν από αυτό το κύμα είχαν το ίδιο χαμένο βλέμμα… φόβος και έκσταση.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
Οι φίλοι ήταν εδώ τελικά. κι ας μην έδιναν το παρόν θα σταθούν στη πρώτη ανάγκη και αγαπούν πολύ, πάντα αγαπούσαν στην πραγματικότητα δεν χ...
-
Εχτές το βράδυ, έπειτα από πάρα πολύ καιρό βούτηξα τα δάχτυλα μου στο διεθνές ασυνείδητο. Ήταν ιριδίζον, πηχτό με έναν τρόπο τέτοιο πο...
-
Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...
Παλιότερα ποστς
Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη
Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...