Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Aερόστατο



Οι μέρες τώρα γέμισαν με τη διαρκή προσπάθεια ανύψωσης αερόστατου.
Σαν εκείνο του βαρώνου Μινχάουζεν που το έφτιαξε από τα εσώρουχα όλων των κυριών
Είναι ένα μεγάλο έργο, δύσκολο έργο γεμάτο εμπόδια
Να ράψω τα υφάσματα, να ανάψω τη φλόγα, να λύσω ένα-ένα τα βαρίδια.
Να φυσήξω δυνατά πολύ δυνατά
Σιγά σιγά να πάρει σχήμα, να αφήσει απότομα το χώμα και να πάρει ύψος
Να γίνει ένα ιπτάμενο ήσυχο ον
Μα πότε ο άνεμος είναι κόντρα, πότε έχει άπνοια
Και αυτό πέφτει και αδειάζει και δώσ' του πάλι από την αρχή
Μα όλο μεγαλώνει και το πείσμα μου και η προσπάθεια μου
Κι όλο και ανοίγουν τα πνευμόνια μου
Ετοιμάζομαι για το μπλε, το μεγάλο μπλε του Ελύτη

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...