Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Φανταστικός διάλογος ανάμεσα στον επιθυμητή και στα επιθυμούμενά του




-Που ειστε λοιπόν; Πέρασαν χρόνια..
-Ναι αργήσαμε λίγο..
-Θελετε κάποια ιδιαίτερη υποδοχή;
-Χαχα ! Όχι,αντιθέτως. Περιμένουμε να έρθουμε όταν δεν θα έχεις το νου σου για να σου κάνουμε έκπληξη. Νομίζαμε ότι διέθετες χιούμορ.
-Αφου δεν γίνεται να μη σας περιμένω. Έχω εξαντλήσει τα ξόρκια μου για σας!
-Γι αυτό αργούμε. Δεν θα σου άρεσε, δεν σου αρέσει τίποτα προβλέψιμο ξέχασες; Δε θυμάσαι όλα τα προηγούμενα πράγματα που επιθυμούσες στη ζωή σου; Ήρθανε ποτέ από το δρόμο που τα περίμενες;...Ούτε μια φορά.
-Ναι αυτό είναι αλήθεια..τα καλύτερα πράγματα στη ζωή μου από αλλού τα περίμενα και από αλλού ήρθαν. Μα δεν ξέρω πώς να μην περιμένω. Πρέπει δηλαδή να ξεχαστώ; Να πιέσω τον εαυτό μου να μην σας επιθυμεί;
- Όχι απαραίτητα. Μάλλον πρέπει απλά να μην περιμένεις.
- Κατάλαβα. Θέλετε να με διδάξετε να υπομένω έτσι δεν είναι;;
- (Συσκέπτονται για λίγο)...Χμμμ όχι δεν έχουμε τέτοια φιλοδοξία.
- Αλλά; Θελετε τότε να με κρατάτε σε αγωνία.
- Σίγουρα όχι.
- ΤΟΤΕ ΤΙ;
- Τότε μας αρέσει απλά να κάνουμε θεαματική είσοδο.
- Καλά..Όταν και αν έρθετε θα σας χαστουκίσω και δεν θα ξέρετε το γιατί.

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...