Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Αλλό3

Είμαι ένα αργό αυτοκίνητο. 
Λαχανιάζω ενώ οι εικόνες και τα πράγματα με προσπερνούνε.
Είμαι ο κάκτος που βρυχάται.
Με συνθλίβει η απλότητα του χαμομηλιού.
Πού και πού θυμάμαι πως ξέχασα τις ρίζες μου σε μια γλάστρα.
Λησμονώ το φρεσκοβρεγμένο χώμα.
Φοβάμαι τους φόβους μου και ξεχνάω πως ξεχνάω εύκολα.
Θυμάμαι μόνο ότι ο κόσμος περιέχει τον κόσμο..
"Όλοι περιέχουμε όλους" δεν έλεγα;
Περιέχω ζυμαρικά.
Παραπάνω κρέας σέρνω και με σέρνει.
Παραπάνω ζάχαρη μου σφίγγει το λαιμό.
Έχω ένα γεμάτο στομάχι και ένα άδειο κεφάλι.
Τρέχω και παραπατώ. 
Είμαι πέμπτη ελαττωμένη
Δυσαρμονία και αμηχανία.
Αναπνέω ασύμμετρα 
Σε τι πίστευα είπαμε; Ποιες ήταν οι αρχές μου;
Από τι γράμμα άρχιζε το νόημα της ζωής μου;

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...