Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2019
Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2019
Τελικά ήταν τόσο απλό
Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες του ταμπουίνου δεν χρειάζεται να χαπακωθεί κανείς για να φτάσει το 100% των δυνατοτήτων του. Η ηρεμία είναι το απόλυτο μέσο, το πασπαρτού, η κάρτα διαρκείας, το ύστατο εισιτήριο πρόσβασης στις πιο ακραίες δυνάμεις του. Όσο πιο λαπάς ηρεμίας μπορεσει να γίνει κάποιος, όσο πιο βαθιά βουτήξει στους αβσυσαλέους καταρράχτες της χαλαρότητας, όσο πιο φαρδιές, μακρόσυρτες, δωρικές αναπνοές τραβάει κανείς τόσο πιο εύκολη σαν απαλό γλίστρημα γίνεται η πρόσβαση σε οποιαδήποτε γνώση η οποία κατοικούσε ουτως η αλλως στο κεφάλι του, όλο αυτό τον καιρό.
Αν οι άνθρωποι δεν πάψουν να τρέχουν ψυχαναγκαστικά σαν χάμστερ στους μικροσκοπικούς κύκλους τους, νιώθοντας ψευτοασφάλεια με το να κάνουν κάτι αποδεκτό, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό, απλά για να αποφύγουν να κοιτάξουν στα μάτια το χρόνο που τους απομένει, μπορεί και να μην καταλάβουν ποτέ ότι έζησαν στη γη.
Από την άλλη αν απλά συμφιλιωθούν μαζί του και παίξουν μια παρτίδα σκάκι ή πιουν ένα χαλαρό ποτό μαζί του χαζεύοντας τα φώτα της νύχτας στη θάλασσα, τότε ίσως κι αυτός τους κάνει το τραπέζι με όλες τις λιχουδιές και τα μυστικάκια του.
Αν οι άνθρωποι δεν πάψουν να τρέχουν ψυχαναγκαστικά σαν χάμστερ στους μικροσκοπικούς κύκλους τους, νιώθοντας ψευτοασφάλεια με το να κάνουν κάτι αποδεκτό, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό, απλά για να αποφύγουν να κοιτάξουν στα μάτια το χρόνο που τους απομένει, μπορεί και να μην καταλάβουν ποτέ ότι έζησαν στη γη.
Από την άλλη αν απλά συμφιλιωθούν μαζί του και παίξουν μια παρτίδα σκάκι ή πιουν ένα χαλαρό ποτό μαζί του χαζεύοντας τα φώτα της νύχτας στη θάλασσα, τότε ίσως κι αυτός τους κάνει το τραπέζι με όλες τις λιχουδιές και τα μυστικάκια του.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...
-
Φαίνεται στο τέλος της μέρας πως κάπου την έχασες Στην αρχή την είχες, ήταν εκεί Την ξόδεψες μάλλον απλόχερα στο παραμικρό τη ...
-
Προσπαθώ να καταλάβω πώς θυμάται το μυαλό μου. Ένα άτομο που μόλις είδα στο δρόμο και μετά βίας πρόσεξα αν προσπαθήσω να το ανακαλέσω, η εντ...
Παλιότερα ποστς
Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη
Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...
