Η μνήμη μου είναι ένα κουτί γεμάτο μπουρμπουλήθρες. Μερικές φορές το ανοίγω και τις αφήνω να αιωρηθούν δίπλα μου ή γύρω μου. Η κάθε μία έχει άλλη μυρουδιά και όταν τις κοιτάζω με κοιτάζουν κι αυτές.
Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2008
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
α.O κάθε άνθρωπος έχει το δικό του θεό. Κανενός ο θεός δεν έχει σχέση με το θεό του άλλου ακόμα κι ας πιστεύουν στην ίδια ακριβώς θρησκεία. ... -
Εκείνα που μέσα σου κράτησες που βάραιναν αλλά τα άφησες να επιπλέουν σαν φρεγάτες ξεχασμένες μέσα στη λίμνη της ψυχής σου μες στις μέρες δε...
-
Μήπως αντί για «θάνατος» να λέγαμε «άγνωστο» από εδώ και στο εξής;
Παλιότερα ποστς
Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη
Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...
