Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Αιωρούμαι




Αιωρούμαι
όταν οι ώρες χάνουν τη σειρά τους
όταν νυχτώνει και ο μεγάλος φέγγαρος μονοπωλεί το μαύρο
όταν με αδειάζεις με παράξενα λόγια δεν πληγώνομαι πια
απλά αιωρούμαι
μεταξύ νερού και αέρα
σοβαρού και αστείου
συζητήσεων και καπνών
πριν και μετά
ναι και όχι
αιωρούμαι
όταν η σιωπή μεγαλώνει και το κενό μοιάζει με χάος
δε φοβάμαι
κάποιες γλυκές νότες απλώνουν στα νερά μου
και σαν καλοί φίλοι με ξεσηκώνουν
αιωρούμαι
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
  • Για το Θεό
    α.O κάθε άνθρωπος έχει το δικό του θεό. Κανενός ο θεός δεν έχει σχέση με το θεό του άλλου ακόμα κι ας πιστεύουν στην ίδια ακριβώς θρησκεία. ...
  • Μήπως;
      Μήπως αντί για «θάνατος» να λέγαμε «άγνωστο» από εδώ και στο εξής;
  • Ευχές φωτός
    Άντε λοιπόν μυαλό μου Άνοιξε και ξεχύσου στα βοσκοτόπια των ιδεών Σε αφήνω ελεύθερο Ξεκολλά από όλες τις παλιές σκέψεις Ακόμα και από τις σο...

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...