Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Αιωρούμαι




Αιωρούμαι
όταν οι ώρες χάνουν τη σειρά τους
όταν νυχτώνει και ο μεγάλος φέγγαρος μονοπωλεί το μαύρο
όταν με αδειάζεις με παράξενα λόγια δεν πληγώνομαι πια
απλά αιωρούμαι
μεταξύ νερού και αέρα
σοβαρού και αστείου
συζητήσεων και καπνών
πριν και μετά
ναι και όχι
αιωρούμαι
όταν η σιωπή μεγαλώνει και το κενό μοιάζει με χάος
δε φοβάμαι
κάποιες γλυκές νότες απλώνουν στα νερά μου
και σαν καλοί φίλοι με ξεσηκώνουν
αιωρούμαι
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
  • Το ποτέ
    Οι φίλοι ήταν εδώ τελικά. κι ας μην έδιναν το παρόν θα σταθούν στη πρώτη ανάγκη και αγαπούν πολύ, πάντα αγαπούσαν στην πραγματικότητα δεν χ...
  • Για το Θεό
    α.O κάθε άνθρωπος έχει το δικό του θεό. Κανενός ο θεός δεν έχει σχέση με το θεό του άλλου ακόμα κι ας πιστεύουν στην ίδια ακριβώς θρησκεία. ...
  • Η Πύλη
      Εχτές το βράδυ, έπειτα από πάρα πολύ καιρό βούτηξα τα δάχτυλα μου στο διεθνές ασυνείδητο. Ήταν ιριδίζον, πηχτό με έναν τρόπο τέτοιο πο...

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...