Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Φανταστικές ειδήσεις: Το γέλιο της θάλασσας

     Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες του πανεπιστημίου της Γουιμπάμπουε, η θάλασσα γελάει. Η θάλασσα γαργαλιέται όταν περνάει από πάνω της ένα πλοίο ή ένα φέρυ μπότ. Αυτοι οι αναδευόμενοι άσπροι και οινοπνευματί αφροί γύρω και πίσω από το πλοίο είναι τα χαχανιτά της θάλασσας και οι γλάροι τα ακούνε και γελάνε κι αυτοί νιώθοντας τη χαρά της. Γι αυτό τρέχουν ξωπίσω από τα πλοία.
   Ο δρ Γουιμπάμπα σημειώνει ότι αν κάποιος παρατηρήσει για αρκετό χρονικό διάστημα τους αφρούς που δημιουργούνται γύρω από ένα πλοίο, θα νιώσει ένα πρωτόγνωρο γαργαλιστικό συναίσθημα στο στομάχι, περίπου όπως όταν ερωτεύεσαι.

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Ανακοίνωση σχετικά με την τελειότητα

Η τελειότητα δεν έχει ταβάνι.Όσο προσπαθείς να τελειοποίησεις κάτι τόσο περισσότερο συνειδητοποιείς ότι το τέλειο είναι ακόμα πιο μακριά απ' ό,τι νόμιζες.

Συνταγή: Ψηφοφόρος μπουρμπουλιαστός στη γάστρα



   η συνταγή που όλοι οι πολιτικοί αγαπήσανε
 
Για να μαγειρευτεί καλά ο ψηφοφόρος πρέπει να τον σιγοβράσουμε σε πολύ χαμηλή φωτιά για να πιει όλα τα υγρά του και να ψηθεί μέσα μέσα. Τον αφήνουμε στην τηλεόραση άνεργο μέχρι να ροδίσει και είναι έτοιμος. Καλή όρεξη!

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Ανακοίνωση σχετικά με τα χρώματα


      Τα χρώματα θρέφουν την ψυχή. Αν καμιά φορά νιώθεις αυτό το περιβόητο κενό, πιάσε έναν λευκό καμβά και γέμισέ τον με χρώματα, ζωντανά, δυνατά χρώματα. Δεν έχει σημασία τί θα ζωγραφίσεις απλά θρέψε τα μάτια σου με το χρώμα, τα αυτιά σου με τον ήχο του πινέλου, μύρισε τις μπογιές. Είναι τόσες χιλιάδες φορές καλύτερο να γεμίζεις το κενό σου με χρώματα ή με μουσική παρά με οτιδήποτε άλλο υλικό ή άυλο, με φαγητά, αλκοόλ ή σάπιες ιδέες. Χίλιες φορές καλύτερο οι αποφάσεις σου να αφορούν το ποια χρώματα θα ταιριάζουν με το γαλάζιο που έβαλες παρά το σε ποιο κανάλι να λιώσεις σήμερα. 
     Όταν ανακατεύεσαι με τα χρώματα είναι ευλογία. Τρυπώνουν στα μάτια, κι απ' τα μάτια στην αντίληψη. Οι συνδέσεις που έκανες μικρός, των χρωμάτων με συναισθήματα, με ήχους, επανέρχονται και φτιάχνονται νέες συνδέσεις. Αλλάζει η αντίληψη και το τρομερό είναι ότι σου κάνουν παρέα όλη την υπόλοιπη μέρα. Μια κίνηση, ένα γέλιο, η απότομη αλλαγή μιας μελωδίας, ανοίγουν υγρά ουράνια τόξα από ατόφιο φρέσκο χρώμα που απλώνονται σαν λεωφόροι στον άδειο καμβά που υπάρχει κάπου μέσα σου. Και ξεπερνάνε τα όρια του καμβά και πάνε πέρα από σένα κι από το μικρό κόσμο σου. 
   Συνήθως όταν συζητάω, οι λέξεις που συναλλάζω εμφανίζονται στην οθόνη του νου μου, με γραμματοσειρά bold arial, προσπαθούν να είναι ορθογραφημένες και σωστές. "έχεις δοκιμάσει spatzle; ζυμαρικά με αυγό, πολύ νόστιμα, σαν χειροποίητα" κι αν η ορθογραφία δεν είναι σίγουρη, μια εκκρεμότητα "να το κοιτάξω" μένει στην άκρη. Μετά την επαφή με τα χρώματα όμως, όταν πριν λίγες μέρες συζητούσα με κάποιους, εξεπλάγην όταν συνειδητοποίησα μια στιγμή ότι όλα τα αντικείμενα, οι έννοιες, όλες οι λέξεις της κουβέντας μας γίνονταν εικόνες που περιφέρονταν πάνω από τα κεφάλια μας με φανταχτερά χρώματα και λάμψεις, φωτίζοντας σχεδόν τα πρόσωπά μας. Κάθε μια, ένας όμορφος πίνακας. Μακάρι να προλάβαινα να τις φωτογραφίσω, να τις ζωγραφίσω όλες.

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Το σώμα το καλοκαίρι

       Όταν ο χρόνος διπλώνει και ο ήλιος ζεσταίνει πάλι απλόχερα όπως τότε, όπως πολλά τότε, και το φεγγάρι φωτίζει πάλι τις καλοκαιρινές γωνίες και οι μυρωδιές αναστημένων δέντρων επιστρέφουν, το σώμα το αφουγκράζεται και ξυπνάει. Αποδημητικό σμήνος αναμνήσεων που ήρθαν πίσω, μικρών λεπτομερειών από στιγμές χωρίς νόημα, από τυχαίες ηλικίες του εαυτού ανακινούνται και χαιρετούν σαν παλιοί γνώριμοι.
      H άμμος ξαναχώνεται ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών, το αλατόνερο εισβάλλει άθελα του σε μύτες που κολυμπούν κόντρα στα κύματα, τα μαλλιά διαταράσσονται και μοιάζουν με ανεμοδαρμένα δέντρα κι όλα αυτά τα ενοχλητικά μικροπράγματα φαίνεται πως τα αγαπάει το σώμα γιατί έχουν συνδεθεί με αυτό το απερίγραπτο συναίσθημα της βύθισης στο θαλασσόνερο, της σταγόνας στον ωκεανό.

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Ανακοίνωση

Όλοι έχουν καλύτερο φίλο το φεγγάρι..

Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

Συμπληγάδες πέτρες

Τελικά το μεγαλύτερο εμπόδιο στα σχέδιά μου τόσο καιρό ήταν ο ίδιος ο εαυτός μου.

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Δώρο άλογο


Μου είχες δώσει ένα μικρό πήλινο άλογο
ένα πολύ ασυνήθιστο άλογο, πολύχρωμο, με βούλες,
παράξενα σχέδια, χάντρες και φτερά στην ουρά
μου φάνηκε αστείο και το άφησα σε μια άκρη…
ποιος  κάνει δώρο ένα ψεύτικο άλογο…
τόσα άλλα πράγματα είναι χρήσιμα
για ποιο λόγο κάνεις δώρο ένα άλογο…
Mα κάθε φορά που τύχαινε να το παρατηρώ, να χαζεύω τα χρώματά του, αυτό ομόρφαινε
Έτσι το έβαλα σε μια περίοπτη θέση
κι αυτό σαν να κορδώθηκε κάπως
σαν πιο αγέρωχο μου φάνηκε, πιο περήφανο για τα χρωματιστά φτερά του
Και αυτή η σκιά του στον τοίχο είναι πραγματικά τόσο ζωντανή,
σε κάνει να θες να αλωνίσεις σε κάμπους μαζί του
τραγουδώντας δυνατά και ξένοιαστα
Το κοιτάζω τώρα και παρατηρώ τις ζωγραφιές στα πόδια του,
όλο λεπτομέρειες και φανταστικά σχήματα,
είναι πιο όμορφο από ποτέ
τώρα που ξέρω ότι ίσως και να μη σε ξαναδώ

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...