Μια μέρα πήρα συνέντευξη από ένα περιστέρι από αυτά που περπατάνε δίπλα στους ανθρώπους και δεν φοβούνται…
το ρώτησα πώς έιναι να μη φοβάσαι; Μου είπε «φοβάμαι αλλά πεινάω περισσότερο»
το ρώτησα αν χρειάστηκε να πει ποτέ όχι σε κάτι που η καρδιά του ολόψυχα έλεγε ναι,
Είπε ότι "δεν χρειάστηκε ποτέ γιατί η καρδιά μου είναι πιο μεγάλη από το μυαλό μου μα αν χρειάζόταν θα το έκανα και δεν θα κοίταζα πίσω"
«Πολύ σοφιστικέ απάντηση» του λέω.
Το ρώτησα αν πιστεύει ότι οι άνθρωποι έχουν καταλάβει σωστά το παιχνίδι αυτού του κόσμου και απλά γέλασε..
«Έχεις πετάξει ποτέ τόσο ψηλά που να νομίζεις ότι μπορείς να διαλυθείς;» του ειπα
Μου είπε "ναι μα τα φτερά δεν κάνουν το πουλί".
