Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Nuages



  Εχτές, τάισα πάλι τα μάτια μου σε ένα ταξίδι με αυτοκίνητο. Είχα την τύχη να δω το εργοστάσιο που φτιάχνονται τα σύννεφα. Είναι ένα μικρό εργοστάσιο στη μέση του πουθενά, φυτεμένο μέσα σε πράσινες πεδιάδες. Από το φουγάρο του έβγαινε μια συννεφένια γραμμή που οδηγούσε σε τεράστιες φούσκες από σύννεφα που κάλυπταν όλο τον ουρανό. Όταν γλύκανε ο απογευματινός ήλιος, μας φωτογράφιζε με τις ροζ ακτίνες του και τα σύννεφα στάζαν σιρόπι στις πλαγιές. 
    Και αργότερα, πιο κάτω, κάποια οινοπνευματί μικροσύννεφα, κουρασμένα από τα πήγαινέλα της μέρας, είχαν απλώσει το κορμί τους στις κορυφές μιας σειράς βουνών, κάνοντας τάχα πώς είναι τα βαμβακένια μαλλιά τους. Τόση ομορφιά, νόμιζα ότι ήταν αρκετή να μαγέψει και τον πιο απαθή νου, κι όμως πώς γίνεται και υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να φυλακίζουν μονόκερους.

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...