Μύριζε γαρύφαλλο, παλιά μυρωδιά, θύμιζε 50s, αν και δεν έχω ζήσει ποτέ τότε. Χα... ναι γαρύφαλλο σε ελαφρύ ξύλινο μπουκαλάκι, λουστραρισμένο όμως. Ο ήλιος ήτανε απογευματινός, σχεδόν τέλειωνε η βάρδιά του και τα μαλλιά μας έμοιαζαν πορτοκαλί (ενώ δεν ήταν). Το καλοκαίρι ο χρόνος αλλάζει σαν τα φίδια, γίνεται άξεστος, μπερμπάντης και βρωμάει ο κωλαρίκος του.
Οι άνθρωποι το καλοκαίρι γυαλίζουν απ' τον ιδρώτα, σαν μεξικάνικα φασόλια. Τα μαλλιά τους ανακατεύονται και αναψοκοκκινίζουν απ' τη ζέστη. Τα πρωϊνά είναι άσχημοι σαν τσουτσούνια. Το βράδυ όμως γίνονται όμορφοι. Αρκετά όμορφοι. Κι εμείς τότε είμασταν όμορφοι. Δεν γυαλίζαμε πολύ. Είμασταν ροδομάγουλοι. Οι κουρτίνες είχαν γαλάζια λουλουδάκια και ένιωσα εύθυμα όπως σε λευκα σεντόνια. (μύριζε και γαρύφαλλο).. ένιωθα σαν λουκούμι.
