Γιατί στους ανθρώπους αρέσει τόσο πολύ αυτή η κίνηση; Γιατί νανουρίζει τα μωρά; Και γιατί το μηχάνημα "αεικίνητη κούνια" υπάρχει μόνο για βρέφη και όχι για μεγάλους; Σκάστε και πάρτε τα λεφτά μου, το θέλω τώρα! Ο κώλος αγαπάει την αίωρα. Ο κώλος σίγουρα προτιμάει την αιώρα από την καρέκλα, δε σηκώνει βάρος, δεν πατικώνεται, νιώθει σαν ψαρούκλα στο πιάτο. Νιώθω τα εντόσθιά μου να γαργαλιούνται από το απαλό λίκνισμα και να με ευχαριστούν εγκάρδια γι αυτό, είναι ξεκάθαρη η αίσθηση ευγνωμοσύνης.
Έτσι η σημερινή μέρα αφιερώνεται επίσημα στην αιώρα. Στην αιώρα σαν σύμβολο και σαν αντιμετώπιση της ζωής στα πιο δύσκολά της, σε έκρυθμες καταστάσεις, σε στιγμές που οι άνθρωποι αγχώνονται, γουρλώνουν τα μάτια τους, μπλοκάρουν και σφίγγονται σαν στρείδια. Κράτα την στο πίσω μέρος του μυαλού αυτή. Την εικόνα των ποδιών που χαιρετούν το κεφάλι απέναντι. Η αιώρα, ένα χαμόγελο. Ένα μισοφέγγαρο γεμιστό με άνθρωπο. Έναν άνθρωπο τόσο ήρεμο που σίγουρα με τη γαλήνη του θα παράγει κάποια από αυτές τις ορμόνες που κάνουν τον κόσμο καλύτερο. Όπως οι γάτες που κάνουν καλό στους καρδιοπαθείς όταν τις χαϊδεύουν. Η ηρεμία μου τώρα έχει χτίσει έναν πηχτό αλλά αργόσυρτο ανεμοστρόβιλο που βγάζει στον ουρανό. Κουβαλάει ξερά φυλλαράκια πλατάνου και ιουνίπερους. Η ηρεμία μου έχει ροδίσει τα σύννεφα και ευθύνεται για το αεράκι που θα φυσήξει σε 4'' από τώρα!
