Καταρχάς το κανονικό πούμα μοιάζει με γατί |
Κάθε πρωί που βγαίνω από το σπίτι, μου δαγκώνει γαργαλιστικά τις γάμπες, όσο σκεφτική ή βιαστική κι αν είμαι, με αποτέλεσμα να χοροπηδάω με σοβαρότητα, σχεδόν χορεύοντας προς το αυτοκίνητο και τελικά να σκάω στα γέλια. Πριν κλείσω την πόρτα, χώνει την μουσούδα του και με κοιτάει με τα ανθρώπινα μάτια του περιμένοντας τα καθημερινά χάδια στο μικρό κουταβίσιο κεφάλι του.
Και όταν γυρνάω πάλι και ανοίγω την πόρτα με υποδέχεται με τόση χαρά που κυριολεκτικά κατουριέται επάνω του. Κάθε μέρα! Ενθουσιάζεται τόσο που σε κάνει πραγματικά να νιώθεις σημαντικό άτομο.. Αξίζω τέτοια υποδοχή; Κάθε μέρα;
Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν να μας υποδέχονται με τόση γνήσια, ακούραστη χαρά όλοι οι δικοί μας άνθρωποι και γνωστοί, ο διευθυντής, οι συνάδελφοι κτλ..τόσο συνειδητοποιημένα, χωρίς να βαριούνται τη ρουτίνα... συνειδητοποιώντας τόσο απλά ότι κάθε μέρα είναι ξεχωριστή και αξίζει ένα τόσο χαρούμενο καλωσόρισμα..!
Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν να μας υποδέχονται με τόση γνήσια, ακούραστη χαρά όλοι οι δικοί μας άνθρωποι και γνωστοί, ο διευθυντής, οι συνάδελφοι κτλ..τόσο συνειδητοποιημένα, χωρίς να βαριούνται τη ρουτίνα... συνειδητοποιώντας τόσο απλά ότι κάθε μέρα είναι ξεχωριστή και αξίζει ένα τόσο χαρούμενο καλωσόρισμα..!