Προσοχή. Το Υπουργείο Υγείας προειδοποιεί: Αυτή η μελωδία προκαλεί εθισμό και περιέχει ψήγματα αιωνιότητας. Γιατί αυτή μελωδία φτάνει κατευθείαν στην καρδιά. Μακάρι να με είχε προειδοποιήσει και μένα κάποιος πριν την ακούσω τότε...
ώρα: αυγουστιάτικο απόγευμα: 7 - 8
πόλη: Θεσσαλονίκη
τόπος: αυλή ενός σπιτιού, τραπεζάκι με κόκκινο καρό τραπεζομάντηλο, κεριά, το κοτόπουλο με κρέμα γάλακτος και ρόδι ακόμα στο τραπέζι.
σύννεφα: αραχνοειδή μωβ + γαλάζια,
μυρωδιά: κανέλα και κακάο.
Είναι φυσικό να θυμάμαι όλες τις λεπτομέρειες εκείνης της ακρόασης γιατί σφυρηλατήθηκαν στο νου μου και μάλιστα σε ρυθμό 3/4. Ναι, άπαξ και πατήσεις play την πάτησες μαζί της. Αδύνατη η αποχώρηση της από το μυαλό ενός ανυπεράσπιστου ακροατή.
Είναι σίγουρα ευχάριστο να νιώθεις όλα τα κύτταρά σου να χορεύουν αργό βαλς και να ξεχνάς που ήσουν, τι ήθελες να κάνεις, που πας, ποιος είσαι για λίγο, αλλά θα σε αναγκάσει να γυρίσεις και να ξαναγυρίσεις σ' αυτήν βασανιστικά, όπως η σοκολάτα.
Θα σε αγκιστρώσουν οι απρόβλεπτες νότες της και όλα τα χρώματα που σέρνει ήρεμα. Η μεταξωτή γραμμή που υφαίνει το βιολί και οι κρυστάλλινες πέτρες που αραδιάζει η κιθάρα δύσκολα θα σε αφήσουν να εκτιμήσεις άλλα τραγούδια. Είναι από κείνες που σκάβουν περνώντας, χαράζοντας το δέρμα. Και ίσως μετά να θες κι εσύ να κατοικήσεις μόνιμα στο δρόμο των Ονείρων.. Rue de reves.