Βλέπω ένα βαγόνι που πηγαινοέρχεται ανήξερο.Δεν θα γράψω τώρα
Δεν θα γράψω άλλο
Θα χορέψω τα λόγια που θέλω να πω
Αυτά που θέλω να πω χορεύονται σε ρυθμό ταγκό
με βιολιά που κάνουν ακούραστες διαδρομές από τα στιβαρά μπάσα στα σπαραχτικά πρίμα
και ένα ακορντεόν που τα κρατάει από τα χέρια σαν μικρά παιδια
ή πότε πότε τους χτενίζει τα μακριά λαμπερά μαλλιά τους
Το βαγόνι, να το πάλι!
Και να ξανά γυρνάει προς την άλλη κατεύθυνση
Ίσως ο οδηγός του είναι κάποιος που σιχάθηκε την άσφαλτο σαν έδαφος
Ίσως να αγαπάει την κρυφή μουσική των τραίνων πάνω στις ράγες
ίσως είναι η πιο μεγάλη ποσότητα ελευθερίας που μπορεί να βρει κανείς τώρα εδώ..
Θα χορέψω αυτό που έχω να πω
με σπάνιες κινήσεις των χεριών εναλασσόμενες με νωχελικούς αιλουροειδής κυματισμούς των σπονδύλων.
