Οι άνθρωποι μπορούν να γίνονται αράχνες αν θέλουν. Όχι spiderman ή "γυναίκα αράχνη", μια απλή αραχνούλα από αυτές που φτιάχνουν τα έργα τέχνης τους στις γωνίες των σπιτιών. Πιάνεις τις βελόνες και το μαλλί και υφαίνεις. Πλέκοντας πλέκεις την υπομονή, την καλλιεργεις σαν τριανταφυλλίτσα, κάθε πόντος μια μονάδα χρονου συγκέντρωσης, διαλογισμού και ειρήνης. Μικρά μικρά κομπάκια σε διδάσκουν ότι όλα μαζί στοιχισμένα μπορούν να φτιάξουν κάτι πιο μεγάλο και πιο δυνατό. Όλα τα συναισθήματα διυλίζονται μέσα από τις βελόνες, μαζί με την κλωστή, ο κόμπος που δένεται, το μαλλί που περνάει μέσα από το μαλλί, χσσσσσσσ, ένα απολαυστικό χοντρό χσσσ σαν μια μπουκιά από χάδι. Ο χρόνος γίνεται ύφασμα, γίνεται κάλτσα, κασκόλ, ένα σκουφί, ένα φρέσκο απαλό κουβερτάκι, άσπρο και παχουλό σαν συννεφάκι, πιο στοργικό και από τραχανά. Χοντρά ηδονικά μαλλιά με χοντρά χρώματα, ζωντανά δυνατά χρώματα, τα χρώματα έχουν πλέον υπόσταση, μπορείς να τα πιάνεις στα χέρια σου και να ζωγραφίζεις μια τρισδιάστατη ζωγραφιά, που σου κάνει παρέα τις κρύες μέρες του χειμώνα.
