Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

Ο εσωτερικός μονόλογος ενός εξωγήινου που ατενίζει τον ουρανό από το μπαλκόνι του πίνοντας το τσάι του όταν το ένα από τα τρία μάτια του πέφτει τυχαία πάνω στη γη


    Οι καημένοι μου οι άνθρωποι νομίζουν ότι η ανάγκη για ζευγάρωμα είναι μια ενστικτώδης ανάγκη για τη διαιώνιση του είδους τους και μπαρμπούτσαλα ενώ στην πραγματικότητα όλα γίνονται για να επικοινωνήσουν οι αντίποδες τους με τους αντίποδες άλλων ανθρώπων. 
   Τόσοι επιστήμονες εκεί και ούτε ένας δεν είχε τόσους αιώνες την παραμικρή υποψία ότι ο αληθινός τους εγκέφαλος εδράζει στα μεγάλα δάχτυλα των ποδιών τους - αυτά που θα έπρεπε να ονομάζονται αντίποδες, αλλά πάλι κανείς δε νοιάστηκε να τους  δώσει ένα όνομα γιατί για κάποιο λόγο δεν τους φάνηκε τόσο σημαντικό σημείο του σώματος ώστε να έχει δικό του όνομα ενώ το μεγάλο δάχτυλο του χεριού μια χαρά σκέφτηκαν να το ονομάσουν "αντίχειρα"...ξαφνικά όταν πρόκειται για πόδια, δεν είχαν χρόνο, είχαν πονοκέφαλο και άλλες τέτοιες δικαιολογίες..
   Καημένοι μου που να ξέρατε ότι όλα υποκινούνται - μεταφορικά και κυριολεκτικά - από τους αντίποδές σας και την ώρα που βγάζετε τα μάτια σας με άλλους ανθρώπους, οι αντίποδες σας επικοινωνούν και ανταλλάσουν βαρυσήμαντες πληροφορίες που ποτέ δεν θα μάθετε πόσο σημαντικές ήταν...

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...