Είναι τρομερό..δεν ξέρω αν μπορώ να το περιγράψω τόσο με λόγια, αλλά τόσο καιρό τη μουσική τη βίωνα σαν κάτι άυλο …σαν κάτι αέρινο…τα βιολιά, ένας πνευματικός λόγος που απευθύνεται στο πνεύμα μου.. κι όμως, μόλις πρίν λίγα λεπτα, στις 2:29, ένιωσα περισσότερο από ποτέ πως είναι τριβή, είναι ύλη… το δοξάρι σέρνεται επαχθώς πάνω στις χορδές… αν ήμουν μια χορδή ίσως να πονούσα για να αντέξω όλο αυτό…και μια πένα στις χορδές κιθάρας..δεν είναι απλά μια μελωδία..είναι τριβή κι είναι όλα αυτά που ο κάθε μουσικός έχει κουβαλήσει…. Έχει μάθει να κάνει θόρυβο με έναν συγκεκριμένο τρόπο ξανά και ξανά…όλη αυτή η δύναμη και η αποφασιστικότητα που παράγει κάθε νότα φτάνει κατευθείαν στην καρδιά μου όταν σκέφτομαι ότι δεν είναι άυλο…είναι τροφαντά κομμάτια ήχου... μικρά νομίσματα που κόβονται και χαρίζονται απλόχερα...!
-
α.O κάθε άνθρωπος έχει το δικό του θεό. Κανενός ο θεός δεν έχει σχέση με το θεό του άλλου ακόμα κι ας πιστεύουν στην ίδια ακριβώς θρησκεία. ... -
Εκείνα που μέσα σου κράτησες που βάραιναν αλλά τα άφησες να επιπλέουν σαν φρεγάτες ξεχασμένες μέσα στη λίμνη της ψυχής σου μες στις μέρες δε...
-
Άντε λοιπόν μυαλό μου Άνοιξε και ξεχύσου στα βοσκοτόπια των ιδεών Σε αφήνω ελεύθερο Ξεκολλά από όλες τις παλιές σκέψεις Ακόμα και από τις σο...
Παλιότερα ποστς
Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη
Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...
