Πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας ότι ο Θεός καμιά φορά κρατάει και χρυσομπογιές αντί για κεραυνούς στα πελώρια λευκά χέρια του γεμάτα μύες και φλέβες μέσα στις οποίες περνούν αδιάκοπα σύννεφα και κομήτες.
Πρόσεξε κανείς τη χρυσόσκονη που καθόταν στα σταχένια μαλλιά του οδηγού λεωφωρείου σήμερα το πρωί; Πρόσεξε κανείς τον παιχνιδιάρικο θόρυβο που έμοιαζε με χαχανιτά πάπιας; ήταν το άδειο πλαστικό μπουκάλι που φύσηξε ο αέρας μέχρι το τέλος της κατηφόρας περιμένοντας να του συνεχίσει κάποιος άλλος την πορεία.
Πρόσεξε κανείς το τρανταχτό φωσφορούχο γρασίδι , τις μυρωδίτσες από τα χαμομηλάκια και τα μημελησμόνια που βροντοφωνάζουν "Ήρθε η άνοιξη!"; Μαζί τους και μια παρέα από μυγάκια διαφόρων ειδών που συνομωτούν αρμονικά, σχηματίζοντας περιστασιακά νεφελώματα και κάνοντας περιστασιακό έρωτα με πρόσχημα τη διαιώνιση του είδους τους. Περίσταση η άνοιξη.