Το έγραψες λίγους μήνες πριν φύγεις, στα 47 χρόνια σου. Ίσως επειδή δεν σε έζησα πολύ στην καθημερινότητά σου, ούτε που φαντάστηκα ποτέ πόσο δυνατή και επίπονη θα ήταν η απουσία σου, γιατί καταλάβαίνω τώρα ότι τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει το χιούμορ σου, την τέχνη σου και την ευγένειά σου κι όλα αυτά που απλά και απέριττα ήσουν.
Μακάρι να είχα προλάβει να σου πω πόσο σε θαύμαζα και πόσο υπέροχο είναι αυτό το ποίημα ή μακάρι - με κάποιο τρόπο - να προλαβαίνω ακόμα.
Μες τον μικρόκοσμο που ορίζω
Kάτι απόκοσμο μυρίζω
Mια άκρη για να βρω γυρεύω
Σαν πλησιάζω όμως κοτεύω
Να είχα λέει μια γωνίτσα στον Παράδεισο
Προτού σκορπίσει η παλιοψυχή στην άβυσσο
Να γλίτωνα από του μύλου των ψυχών το άλεσμα
Nα περιμενω στοϊκά καινούριο κάλεσμα.
