Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

Ταξίδι Βράδυ



H νύχτα βάρυνε πάνω στο στήθος μου
Αυτό το ταξίδι μοιάζει ατέλειωτο και ένα θηρίο κραυγάζει μέσα μου
να βγει από αυτή τη θέση του καθιστού ταξιδιώτη
Ο δρόμος σε καταπίνει στα μεγάλα βραδινά ταξίδια
ζευγάρια από φώτα κοιτούν επίμονα και εξαφανίζονται.
Μακριά, μια παχιά δέσμη φωτός υψώνεται σαν ευχή στο παχύρευστο σκοτάδι
Οι άνθρωποι φτιάχνουν αυτούς τους προβολείς
για να εκτείνουν τον εαυτό τους στον ουρανό;

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...