Παρασκευή 18 Απριλίου 2008

ευχούλα

Θυμάμαι ότι παλιά, όταν επιθυμούσα κάτι πάρα πολύ το ζωγράφιζα και σιγά σιγά πραγματοποιόταν… χωρίς να συνειδητοποιώ ότι μπορούσε να υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ ευχής και ζωγραφιάς… όταν επιθυμούσα κάτι πραγματικά, το οραματιζόμουν και ίσως ζωγραφίζοντάς το, να το έφερνα ένα βήμα πιο κοντά στην πραγματικότητα..
μετά σταμάτησα να το κάνω. Μάλλον σταμάτησα να επιθυμώ κάτι έντονα. Δεν ήξερα γιατί … απλά εγκατέλλειψα τη διαδικασία της βαθιάς επιθυμίας.. ίσως μεσολάβησε απογοήτευση δεν θυμάμαι..
Σήμερα κατάλαβα γιατί… φοβόμουν (δεν είχα το θάρρος) να επιθυμήσω… επαναπαυόμουν στο ότι μπορώ να είμαι ολιγαρκής… αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια.. οι επιθυμίες εξακολοθούσαν να υπάρχουν αλλά υποβιβάστηκαν σε μακρινά όνειρα…
Σήμερα κατάλαβα πόσο άφησα στην άκρη κάτι που επιθυμούσα θανατερά… μετά το ζωγράφισα ασυναίσθητα.. τώρα ξέρω γιατί

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...