Τρίτη 23 Απριλίου 2024

Θα της περάσουμε

Νέες έρευνες του Πανεπιστημίου της Γουιμπάμπουε αποδεικνύουν ευθαρσώς ότι βρέθηκε η αντιστοιχία της ηλικίας της γης σε ανθρώπινα χρόνια. Σύμφωνα με τον δρ Γουιμπάμπα, αν ο πλανήτης μας ήταν άνθρωπος θα ήταν ένα ξεπεταρούδι με μπεμπιλίνα, 2 χρονών και κάτι. Είναι μια εντυπωσιακή διαπίστωση αν αναλογιστεί κανείς ότι η ηλικία αυτή αντιστοιχεί στα 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια της, που γνωρίζουμε προς το παρόν, βάση της μελέτης της ισοτοπικής σύνθεσης του μολύβδου στα αρχαϊκά πετρώματα. Μάλιστα, σε συνέντευξη τύπου, σε σχετικό, εύλογο έρωτημα: «Και ποιος ο ρόλος της ανθρωπότητας στη ζωή της γης;» που τέθηκε στον καθηγητή δρ Γουμιμπάμπα, συγκλόνισε η απάντηση του: «Δεν θέλω να σας συνταράξω. Παρόλα αυτά θα το κάνω. Η ανθρωπότητα φίλοι μου δεν είναι παρά ένα "κρυωματάκι" που άρπαξε η γη. Αν παρατηρήσετε τη σειρά των γεγονότων θα δείτε ότι κάπου κόλλησε μαζί με τα "άλλα παιδάκια", πέρασε μια περίοδο επώασης, επειδείνωσης, τώρα ανεβάζει πυρετούλη και σύντομα θα της περάσει. Θα της περάσουμε. Όχι πολύ ευχάριστη εξέλιξη για εμάς, σίγουρα θετική για την ίδια. Μπορεί να σας φαίνεται άδικο κτλ αλλά όχι τόσο αν σκεφτείτε ότι και η γη δεν είναι παρά ένα νανοσωματίδιο μέσα στα κύτταρο ενός πολύ γιγαντιότερου όντος που όντως είναι επίσης μωρό - εικάζουμε - και εινα επίσης κρυωμένο. Ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε περισσότερο το συν άπειρο». 

Πέμπτη 4 Απριλίου 2024

Aprilia

(Να διαβαστεί με το Bolero του Ravel στο μπακράουντ)
https://youtu.be/E9PiL5icwic?si=G4SxFaV5B80GUSMb 
(μην τεμπελιάζεις)


Ακούτε τα κρουστά από μακριά; Ακούτε τα φλάουτα;

Είναι ιδέα μου;

Όχι, το ξέρω αυτό το μπολερό

Ήρεμα και απλά παρελαύνουν

Δεν φέρουν σημαίες ούτε όπλα

Μόνο μια γιγάντια ευωδιά που προτρέχει

Το απαλό περπάτημα των ανθών της νεραντζιάς

Το φως του ήλιου σαλπιγγίζει στα κουρασμένα μάτια μας

Ναι, ακούγονται όλο και πιο δυνατά 

Πλησιάζουν

Νεράντζια με φύλλα και λευκά πέταλα στο σχήμα της ημισέληνου

Καραβάνια από κάμπιες

Μικρά εντομάκια και πουλιά

Χιλιάδες αποφασισμένα μικρά πρόσωπα

Κουβαλούν στα φτερά τους άρμα χρυσό με μέλι στολισμένο

Μια μορφή αχνοφαίνεται με ένα λευκό φουστάνι

Ακτινοβολούσα και απαστράπτουσα

Βασίλισσα όλων μας

Όλοι υποκλινονται στο πέρασμά της

Ναι σ’ αυτήν υποκλίνομαι 

Σε κανέναν άλλο. 

Καθώς πλησιάζει

Προλαβαίνω να δω λίγο το πρόσωπό της

Στέμμα από μπουμπούκια παπαρούνας και μαλλιά μαργαρίτες

Βελούδινα ροδοπέταλα για χείλη

Αέρινο δέρμα και δυό μικροί ήλιοι με χρυσές βλεφαρίδες γυρνούν και με κοιτούν

Σαν να μου έγνεψε με το κρινένιο χέρι της

Σκιρτάω έμφραγμα ευγνωμοσύνης

Η κοιλιά μου γέμισε με το άρωμά της

Κι όλη η ύπαρξη μου

Κι όλων η ύπαρξη.

Ήρθε.


Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...