Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Θεϊκή Ανάμνηση



Ζωή μου σε ευχαριστώ Θεέ μου
για εκείνες τις ζεστές μέρες τις μοναχικές
κι εκείνες τις σιωπηλές νύχτες που είχαν γεμίσει με την παρουσία σου.
Σε ακούσα στο τριζόνι,
Σε ένιωσα στη βροχή πάνω στα βλέφαρά μου.
Σε είδα στα μάτια μιας γιαγιάς στο λεωφορείο
Σε μύρισα στο παχουλό τριαντάφυλλο
κι αμέσως έφτασες στην καρδιά μου.
Άπλωσες σαν δροσερό νερό
Αιωρήθηκα στον λουλουδιαστό αέρα που ανέπνεα.
Άερας όλο αγάπη.
Σαν το πιο αγαπημένο γατάκι
Σαν όλα τα ζωάκια μαζί, τα αγαπούλια,
Με ανάπνεες και γινόμουν και εγώ ένα σκουπιδάκι ανάμεσα στα τόσα που σέρνεις και χορεύεις.
Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από αυτό τον όμορφο χορό
Μόνο σε αυτή την παράταξη θα 'θελα να ανήκω
Στην παράταξη των ανθρώπων που αφήνονται να τους χορέψεις χωρίς φόβο.
'Ελα και ξαναέλα.

Παλιότερα ποστς

Ελαφρώς πικρή και πιπεράτη

  Είμαι πάλι εδώ, στον προσωπικό μου ναό, την μικρή σοκολατερί. Ή μέρα σκοτεινή, όπως πρέπει κι ας μύρισαν οι πρώτοι λεμονανθοί. Ή σοκο...